Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 39:10
Εταιρεία: Metal Blade

Την τελευταία φορά που οι CIRITH UNGOL κυκλοφόρησαν καινούργιο υλικό, ο κόσμος μας δεν είχε καμία σχέση με αυτόν που ζούμε σήμερα. Ήταν το πλέον μακρινό 1991 τότε που το παραδοσιακό Heavy Metal έπνεε τα λοίσθια, κάτι που σίγουρα συνέβαλε τα μέγιστα στο να διαλυθεί τότε η μπάντα και σιγά σιγά να ξεχαστεί από την πλειοψηφία των οπαδών της σκληρής μουσικής.

Πριν πάμε στο σήμερα, για να δώσουμε λίγα ιστορικά στοιχεία, κυρίως για το νεαρότερο κοινό, να πούμε ότι δημιουργήθηκαν το ακόμη πιο μακρινό 1972 αλλά κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 1981, αυτοχρηματοδοτούμενο μέσω της δικής τους εταιρίας Liquid Flame Records με τίτλο «Frost And Fire».  Μετά από δύο ακόμη δίσκους την δεκαετία του ’80 φτάσαμε όπως είπαμε στο 1991 και το 4^ο άλμπουμ με τίτλο «Paradise Lost» έμελε να είναι και η τελευταία τους εμφάνιση στη δισκογραφία αφού το «Grunge» που ξεκίνησε τότε την εμφάνισή του, τους παρέσυρε μαζί με πάρα πολλούς άλλους στην αφάνεια και την διάλυση.

Η φλόγα όμως, όπως φαίνεται, κάπου συνέχισε να σιγοκαίει και φτάσαμε αισίως στο πολύ πιο κοντινό 2015 όπου η αναβίωση του παραδοσιακού Metal ήχου μαζί με την επιθυμία των φανατικών οπαδών του συγκεκριμένου χώρου συνέβαλαν ώστε τα 4 από τα 5 αρχικά μέλη να αποφασίσουν ότι δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη και μαζί με τον φίλο τους, μπασίστα των NIGHT DEMON, Jarvis Leatherby να ξεκινήσουν μια σειρά εμφανίσεων σε φεστιβάλ του χώρου με αρχή το γερμανικό Keep It True και άλλα συμπεριλαμβανομένου του δικού μας Up The Hammers. Η ανταπόκριση ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή αφού οπαδοί απ’ όλο τον κόσμο συνέρεαν για να τους παρακολουθήσουν και έτσι φτάσαμε στην κυκλοφορία ενός 12” το 2018 και του διπλού ζωντανού δίσκου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «I’m Alive» το 2019 που έστρωσαν το δρόμο για τον νέο δίσκο μετά από 29 χρόνια που κυκλοφορεί τώρα, στις 24 Απριλίου, ημερομηνία σημαδιακή γιατί είχε κανονιστεί να συμπέσει με νέα διπλή εμφάνιση στο Keep It True Festival, αν και ο περιβόητος κορωνοϊός που έχει σαρώσει τον πλανήτη είχε άλλη γνώμη τελικά.

Μετά από μια μικρή εισαγωγή για να μπούμε σιγά σιγά στο κλίμα λοιπόν, ξεκινάμε δυνατά με ίσως το καλύτερο τραγούδι, σίγουρα το πιο δυνατό που θεωρώ ότι θα ξεκινάει και τις συναυλίες τους από δω και πέρα, το «Legions Arise», ένα γρήγορο, επηρεασμένο από το παραδοσιακό NWOBHM κομμάτι, αφιερωμένο φυσικά στους οπαδούς τους που τους περίμεναν υπομονετικά τόσα χρόνια. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε και χαμογελάμε φυσικά είναι η σχεδόν αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου φωνή του Tim Baker που, παρά τα 63 του χρόνια, βάζει ακόμη κάτω πολλούς νεότερους του χώρου. Το «The Frost Monstreme» που ακολουθεί θυμίζει έντονα τις αρχές της μπάντας με τις Hard Rock επιρροές του και μετά άλλη μια κορυφαία κατά τη γνώμη μου στιγμή με το επικό «The Fire Divine» πριν μπει η επίσης επική, πολύ καλή θα έλεγα μπαλάντα, με τίτλο «Stormbringer» στα ίχνη του παλιού, κλασικού πια «Chaos Rising». Σειρά έχει το μέτριο για μένα, «ψιλοποζεράδικο» «Fractus Promissum» όπου όμως οι κιθαρίστες κλέβουν την παράσταση και το ρυθμικό «Nightmare» το οποίο ούτε αυτό με συγκίνησε. Ευτυχώς το τέλος είναι πάλι αντάξιο του ονόματος που υπάρχει στο εξώφυλλο, με τα «Before Tomorrow» και «Forever Black» να είναι σίγουρα στο επόμενο playlist της μπάντας και στα χείλη των οπαδών από κάτω.

Οι δύο κιθαρίστες Greg Lindstrom (ιδρυτικό μέλος, έπαιξε στον πρώτο δίσκο και στη συνέχεια αποχώρησε) και Jim Barraza (συμμετέχει στο τελευταίο άλμπουμ «Paradise Lost» του 1991) και ο ντράμερ Robert W. Garven Jr. (ιδρυτικό μέλος με συνεχή παρουσία) παίζουν πολύ καλά και δυνατά (οκ, θα ήθελα λίγο πιο ογκώδη τύμπανα αν και ποτέ δεν ήταν το στοιχείο τους αυτό) και η παραγωγή είναι πολύ καλή, συμπαγής και μοντέρνα όσο πρέπει, αυτή που νομίζω θα ήθελαν να είχαν και στις αρχές της δισκογραφικής τους παρουσίας. Στιχουργικά και θεματολογικά γενικά, όπως είναι φανερό, συνεχίζουν μεταλλικά και επικά, όπως πάντα, με μια δόση φυσικά αφέλειας, ίσως και γραφικότητας, που όμως δε νομίζω ότι είναι πρόβλημα για κάποιον από εμάς.

Συνολικά λοιπόν, η επιστροφή των CIRITH UNGOL στο προσκήνιο κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχημένη. Είναι μια τίμια δουλειά, καλοπαιγμένη και πιστή στην ιστορία και τον θρύλο που έχει δημιουργήσει το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια. Οι παλιοί οπαδοί σίγουρα θα ενθουσιαστούν, λογικά θα αποκτήσουν και νέους οπαδούς που αρέσκονται σε παλιομοδίτικους ήχους, δεν πιστεύω ότι θα γίνουν τώρα πια αυτό που λέμε «πρώτο όνομα», αλλά επίσης δεν νομίζω ότι νοιάζονται ούτε αυτοί, ούτε κανείς άλλος. Άλλωστε ακόμη και η μικρή για την εποχή μας διάρκειά του, λιγότερο από 40 λεπτά, φανερώνει τις «old-school» προθέσεις των βετεράνων εξ’ Αμερικής μουσικών. Το «Forever Black» έχει θέση σε όλες τις παραδοσιακές, επικές και όχι μόνο δισκοθήκες  και σίγουρα θα τύχει πολλαπλών ακροάσεων.

Όπως θα μπορούσανε να πούνε και οι ίδιοι, ενώνοντας το παρελθόν με το μέλλον … «So Come On, Join The Legion, Legions Arise» !

Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης:  Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: CIRITH UNGOL – Σελίδα Facebook