Χρονολογία: 2019
Συνολική Διάρκεια: 48:56
Εταιρεία: Debemur Morti

Προσωπικά, θεωρούσα πάντα ότι το status των BLUT AUS NORD στη Black Metal σκηνή ήταν υψηλότερο από την πραγματική τους αξία σαν συγκρότημα. Ποτέ δεν κυκλοφόρησαν κάτι αριστουργηματικό, αντιθέτως είχαν και κάποιες πολύ μέτριες δουλειές. Η τριλογία «777» τους έδωσε πολλούς πόντους, αλλά και πάλι νομίζω ότι αυτό έγινε γιατί το εγχείρημα ήταν εξ αρχής δύσκολο, απαιτητικό και το όραμα αξιοθαύμαστο, παρά για καθεαυτό το έργο. Είχε πολύ εμπνευσμένες στιγμές, αλλά τελικά ήταν άνισο και δεν δικαίωσε τις προσδοκίες μου στο μέγιστο βαθμό. Μάλλον το αρνητικό με αυτούς είναι ότι θέλουν να τους ικανοποιήσουν όλους. Με τα «777» άλμπουμ τα πιο prog ακροατήρια, με τα «Memoria Vetusta» τους πιο παραδοσιακούς, με το «Deus Salutis Meæ» και το split με τους ÆVANGELIST (φανταστική κυκλοφορία) μπαίνουν σε πιο ακραία industrial μονοπάτια, όχι πάντα με επιτυχία.

Σίγουρα είναι μια σεβαστή παρουσία της σκηνής, αλλά έχουν υπερβολικά πολλές κυκλοφορίες και μια διάθεση να παίξουν τα πάντα και από λίγο. Φτάνουμε λοιπόν στο «Hallucinogen» και μοιραία αλλάζουν  πάλι ύφος. Το εξώφυλλο και το γενικότερο layout (λογότυπο, χρώματα κτλ) σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα και σιγουρεύεσαι με την έναρξη του «Nomos Nebuleam». Εδώ οι BLUT AUS NORD φτιάχνουν ένα δίσκο περιπετειώδους, ταξιδιάρικου, ψυχεδελικού, μελωδικού Post/Prog Black (;;) metal. Όλο το οικοδόμημα στηρίζεται στην φοβερή κιθαριστική δουλειά του VINDSVAL. Μελωδίες που σε ταξιδεύουν, σε χαλαρώνουν και σε ξεκουράζουν. Πάρα πολύ ευχάριστο και ευκολοάκουστο σύνολο. Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο (σκεπτόμενοι την ιστορία του καθενός) οι Γάλλοι μπήκαν σε ξένα χωράφια και παίζουν καλύτερα από αυτούς που ήταν ήδη εκεί. Επηρεάστηκαν από μπάντες του σύγχρονου extreme (δεν τολμώ να πω Black Metal) ήχου και τους έβαλαν τα γυαλιά. Οι επιρροές από μπάντες σαν τους DEAFHEAVEN, LITURGY, VIOLET COLD είναι προφανείς σε όλο το δίσκο, περασμένες βέβαια μέσα από το δικό τους πρίσμα. Κομμάτια σαν το «Sybelius» δεν γράφονται εύκολα. Κολλητικά riff, άψογα αισθαντικά solos και ζαλιστική ατμόσφαιρα. Τα φωνητικά είναι λίγο πίσω στη μίξη, περισσότερο συνοδευτικά, αφήνοντας το προσκήνιο στις  κιθάρες. Ίσως σε σημεία θυμίζουν και Mare Cognitum, περισσότερο σαν διάθεση, χωρίς το αστρικό στοιχείο των Αμερικανών, βεβαίως.

Πάρα πολύ καλός δίσκος λοιπόν. Για όλους;; Χμ….. Σίγουρα θα μεγαλώσει η fan base τους, εμπορικά θα είναι επιτυχημένο, ίσως αργότερα να θεωρείται από τα καλύτερα τους. Για τους Black Metallers, όμως;; Προσωπικά μιλώντας, το «Hallucinogen» δεν περιέχει ίχνος σκοταδιού, μαυρίλας, «κακίας»…. Δεν είναι στριφνό ή στενάχωρο. Ούτε καν επιβλητικό ή τρομακτικό.  Στην τελική δεν είναι Black Metal. Σταδιακά, όμως, μελετώντας την δισκογραφία τους, αντιλαμβάνεσαι ότι όσο περισσότερο απομακρύνονται από το Black Metal, τόσο πιο καλές δουλειές δημιουργούν. Μάλλον αυτός είναι ο δρόμος τους πλέον…  

Αναγνωρίζω ότι είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, το απόλαυσα πλήρως συνειδητοποιημένος για αυτό που είναι, όχι για αυτό που θα ήθελα να είναι. Επίσης όμως, νιώθω ότι από εδώ και πέρα οι δρόμοι μας δεν θα ξανασυναντηθούν……

Βαθμολογία: 8/10
Κατσακιώρης Λάμπρος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: BLUT AUS NORD – Σελίδα Facebook