Χρονολογία: 2024
Συνολική Διάρκεια: 25.00
Εταιρεία: Αυτοχρηματοδοτούμενο Άλμπουμ
Τελευταία σκάνε από παντού νέα συγκροτήματα, νέες κυκλοφορίες, άλμπουμ, EP. Μουσικοί που γουστάρουν αυτό που κάνουν, το κάνουν με μεράκι και συνήθως με κόστος (χρηματικό και όχι μόνο). Οι Θεσσαλονικείς Heavy Metallers BATHYAL DISTRICT κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο «Abyss» μόλις μπήκε το 2024, σχεδόν δύο χρόνια από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν. Πριν αναφερθούμε όμως στα τραγούδια, ας κάνουμε λίγο την επιστημονική σύνδεση του ονόματος της μπάντας με τον τίτλο του άλμπουμ, αφού τελικά τίποτα δεν έμεινε στην τύχη. «Bathyal Zone» ή «District» είναι το σημείο εκείνο του ωκεανού με βάθος από 1.000 μέχρι 4.000 μέτρα (google is always our friend). Πέρα από εκεί εκτείνεται η αβυσσοπελαγική ζώνη (abyssopelagic zone) ή απλά η άβυσσος (το πιάσατε).
Στα 25 λεπτά που διαρκεί το EP αντιλαμβανόμαστε που σκοπεύει να κινηθεί μουσικά η τετράδα των Γιώργου Σαμαρά (κιθάρες), Γιάννη Συμφορίδη (κιθάρες), Φώτη Τραγόπουλου (πιάνο, πλήκτρα) και Τίμου Τριφλιώρης (φωνητικά, μπάσο). Η αρχή γίνεται με το τραγούδι «Minοtaur» που φτιάχνει την ατμόσφαιρα για τη γενική μαυρίλα που βγάζει το άλμπουμ στιχουργικά καθώς η μουσική του γραμμή πατάει σε μια κάπως καταθλιπτική progressive μανιέρα και κυριαρχείται από τις πολύ καλές κιθάρες. Όταν μπαίνουν βέβαια τα σκληρά φωνητικά δημιουργείται μια περίεργη αντίθεση, ειδικά στο οριακά επικό ρεφρέν, που κάνει το τραγούδι να ξεχωρίσει αμέσως. Το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ, «Seven8» έχει ένα χαρακτηριστικό που έχει θετική και αρνητική πλευρά. Θυμίζει πολύ την καθαρά gothic περίοδο των PARADISE LOST αλλά και τα πρώτα άλμπουμ των LAKE OF TEARS. Τόσο πολύ που αν σου αρέσουν οι PL είναι αδύνατο να μη λατρέψεις το συγκεκριμένο τραγούδι αλλά από την άλλη η ομοιότητα είναι υπερβολική. Παρόλα αυτά, επειδή ανήκω στους groupies των PL το λάτρεψα. Από την άλλη, το low tempo «Lost» παρότι ακολουθεί την ίδια doom/goth αισθητική διαφοροποιείται σαφώς και φαίνεται ότι συνθετικά έχει προχωρήσει μερικά βήματα πιο μακριά από το «Seven8». Για να μην πω για το απίθανο κιθαριστικό σόλο που το απογειώνει.
Αλλαγή ύφους στο προτελευταίο τραγούδι «Cradle Of Madness» καθώς η μπάντα προσπαθεί να δώσει μια πιο ατμοσφαιρική χροιά αλλά δεν επιτυγχάνει το σκοπό της στο 100% καθώς τα κατά τα άλλα πολύ καλά φωνητικά του Τριφλιώρη δεν συμβαδίζουν με το mood που δημιουργεί στον ακροατή η μουσική. Έχω την αίσθηση ότι θα του ταίριαζαν πιο μελωδικά, καθαρά φωνητικά. Για το τέλος, οι BATHYAL DISTRICT κράτησαν το καλύτερο με το «Jack». Κυριαρχεί το πιάνο με τα εντελώς καθαρά φωνητικά αρχικά που όσο προχωράμε στο τραγούδι αποκτούν όλο και περισσότερη ένταση για να καταλήξουν στην κορύφωση σταδιακά με το ιδιαίτερο hard rock γρέζι του Τριφλιώρη που μας αφήνει άφωνους.
Συνολικά θα έλεγα ότι είναι μια πολύ ελπιδοφόρα αρχή για τους BATHYAL DISTRICT που δείχνει πώς επιθυμούν να κινηθούν αλλά χωρίς να λείπει η ποικιλία και οι πειραματισμοί. Σταδιακά λογικά θα αποκτούν όλο και περισσότερο τη δική τους ταυτότητα, μουσικά μιλώντας, αφού θεωρώ ότι θα εντάσσουν στοιχεία που δεν ακούσαμε στον ούτως ή άλλο περιορισμένο χρόνο του EP. Ένα άνετο 7αρι με ροπή προς τα πάνω…
Βαθμολογία: 7 / 10
Συντάκτης: Κώστας Μπουντούκος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: BATHYAL ABYSS – Επίσημη Σελίδα
