Χρονολογία: 2024
Συνολική Διάρκεια: 59:16
Εταιρεία: Napalm Records
Ένα σίκουελ που κανείς δεν ζήτησε, μετά από 28 χρόνια. Για να γιορτάσουν σχεδόν τρεις δεκαετίες πορείας, οι APOCALYPTICA, οι «μάστορες» του cello metal, αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα δεύτερο άλμπουμ διασκευών των METALLICA – μία άμεση συνέχεια του ντεμπούτου τους. Ενώ κάποιοι μπορεί να ανέμεναν έναν νέο δίσκο, καθώς ο τελευταίος ήταν το «Cell-0» το 2020, και έχοντας πάρει μια μικρή δόση ενθουσιασμού από τις πρόσφατες συνεργασίες με τον Franky Perez και τους EPICA σε ζωντανές εμφανίσεις, δεν νομίζω πως θα περίμενε κανείς ότι θα έκαναν ένα τόσο μεγάλο βήμα προς τα πίσω.
Αναμφίβολα, το άλμπουμ δεν είναι κακό• όπως και το πρώτο τους «Plays Metallica By Four Cellos», είναι ένα συμπαθητικό άκουσμα τόσο για τους φαν των APOCALYPTICA όσο και για αυτούς των METALLICA. Ωστόσο, μοιάζει παράξενη η επιλογή να κάνουν μια τέτοια κίνηση σε αυτό το στάδιο της καριέρας τους. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι κανείς δεν το ζήτησε, και στην καλύτερη περίπτωση μοιάζει με «γέφυρα» ανάμεσα στο «Cell-0» και τον επόμενο πρωτότυπο δίσκο τους – αν τελικά υπάρξει. Όσον αφορά τον ήχο, είναι ουσιαστικά μια πιο εκλεπτυσμένη και σύγχρονη εκδοχή του ντεμπούτου τους.
Το «The Unforgiven II» ξεχωρίζει ως καλύτερο από την αρχική του εκδοχή, με μια πιο προσεγμένη σύνθεση. Η ηχητική ποιότητα έχει βελτιωθεί αισθητά, διορθώνοντας μια μεγάλη αδυναμία του πρώτου άλμπουμ. Το «One», που κλείνει το δίσκο, περιλαμβάνει επίσης τον Robert Trujilo, ο οποίος συμμετέχει και στο «The Four Horsemen». Ωστόσο, η κινηματογραφική εισαγωγή που επέλεξαν μοιάζει εντελώς εκτός τόπου, τόσο στο άλμπουμ όσο και στο ίδιο το κομμάτι. Προσπαθούν να επανεφεύρουν το κλασσικό «One», αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η καινοτομία δεν ήταν η σωστή προσέγγιση. Θα είχε λειτουργήσει καλύτερα αν παρέμενε πιστό στο πρωτότυπο, αντί να το στρέφουν σε μια άστοχη κατεύθυνση. Το «Blackened» αποτελεί ίσως την καλύτερη στιγμή του δίσκου παράλληλα με τη συμμετοχή του Dave Lombardo. Τα υπόλοιπα κομμάτια, όπως προανέφερα, ακούγονται αρκετά καλά. Δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, αλλά μένουν πιστά στις αρχικές εκτελέσεις – μοιάζουν απλώς με μια ανανεωμένη εκδοχή του ήχου του 1996.
Συνολικά, αυτή η κυκλοφορία είναι μια μάλλον ανούσια προσθήκη στη μέχρι τώρα πορεία των APOCALYPTICA. Ας ελπίσουμε σε έναν καινούριο, ουσιαστικό δίσκο σύντομα.
Βαθμολογία: 4/10
Συντάκτης: Αντώνης Μπραϊκίδης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: APOCALYPTICA – Επίσημη Σελίδα
