Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 55:42
Εταιρεία: Atomic Fire

«Halo» τιτλοφορείται η δέκατη τέταρτη δισκογραφική δουλειά των αγαπημένων Φινλανδών και μα τις χίλιες λίμνες, κάθε ακρόασή του άλμπουμ φαντάζει πέρα για πέρα ευεργετική. Άκουσα για πρώτη φορά το δίσκο τον Γενάρη, ένα μήνα πριν την επίσημη κυκλοφορία του και από τότε μέχρι και σήμερα, κοντά ένα τρίμηνο, γεμίζει πλουσιοπάροχα την καθημερινότητά μου.

Το νέο άλμπουμ των AMORPHIS αποτελεί το τρίτο μέρος και συνέχεια των «Under The Red Cloud» (2015) και «Queen Of Time» (2018). Τόσο στιχουργικά, όσο και μουσικά, η μπάντα συνεχίζει σταθερά να χτίζει στο πλούσιο παρελθόν της και επιχειρεί να αναδείξει για άλλη μία φορά τη folk σκανδιναβική ταυτότητά της. Η λαογραφική συλλογή μύθων και παραδοσιακών ιστοριών «Kalevala» αποτελεί την πηγή έμπνευσης του στιχουργού των AMORPHIS Pekka Kainulainen, με τη μουσική να παντρεύει μελωδικό death metal, progressive και φολκλορικές ανατολίτικες μελωδίες.

Με τις κιθάρες εμφανώς «πιο μπροστά» σε σχέση με τα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους, την τραχύτητα να δένει αρμονικά με το υπέροχο ηχόχρωμα της φωνής του Tomi Joutsen και τις …ευλογίες του παραγωγού της μπάντας Jens Bogren, οι AMORPHIS δημιουργούν έναν δίσκο παγκόσμιας κλάσης και ανάλογου βεληνεκούς. Αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός ότι η μπάντα έγραψε περισσότερα από τριάντα κομμάτια, για να καταλήξει τελικά στα έντεκα του άλμπουμ, και ο ρόλος του Jens σε αυτή τη διαδικασία ήταν καταλυτικός, αφού υπήρξε εκείνος ο οποίος έκανε την επιλογή, χωρίς καμία παρέμβαση από τα μέλη του γκρουπ. 

Μου είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια από το «Halo», πρώτον, διότι το άλμπουμ ακούγεται ως ένα πολύ δεμένο και αρμονικό σύνολο από την αρχή ως το τέλος, και κυρίως γιατί δε βρίσκω σε αυτό μέτριες στιγμές. Το μπάσιμο με το «Northwards» δίνει το στίγμα και αξίζει να δώσετε προσοχή στο δεύτερο μισό του, για τη folk/progressive προσέγγισή του (υπέροχα τα πλήκτρα του Santeri Kallio). Από εκεί και πέρα ακούμε τους δύο «κράχτες» του άλμπουμ «On The Dark Waters» και «The Moon», διαφορετικά ακούσματα, «εμπορικά» με την καλή έννοια, στα οποία οι AMORPHIS πατούν πολύ γερά για να μας κερδίσουν για το υπόλοιπο της δουλειάς τους.

Η τετράδα που ακολουθεί μας βάζει για τα καλά στον μαγικό κόσμο των Φινλανδών. Το «Windmane» είναι mid tempo, ανάλαφρο στον κύριο κορμό του, ενώ το «A New Land» αποτελεί μία υπέροχη μελωδική death σύνθεση με ένα καταπληκτικό ρεφρέν που σου κολλάει με τη μία στο μυαλό. «When The Gods Came» και «Seven Roads Come Together» για τη συνέχεια, ξεχωρίζοντας εκτός των άλλων για τα όμορφα κιθαριστικά lead σημεία τους.

Το «War» έχει μεγάλη ποικιλομορφία και …ως συνήθως, μια όμορφη γοητεία στο ρεφρέν, με τα καθαρά μελωδικά περάσματα του Joutsen να πρωταγωνιστούν. Το «Halo», ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, ίσως είναι ένα μικρό κλικ πίσω από τα υπόλοιπα, χωρίς να υστερεί πάντως γενικά ως σύνθεση. Απλά κατά τη γνώμη μου δεν κάνει τη διαφορά.

Για να περάσουμε λίγο πριν το κλείσιμο σε μία κορυφαία σύνθεση, το «Wolf». Αυτό το χαρακτηριστικό τύπου black metal ριφ στα κουπλέ προσδίδει σε ολόκληρο τον δίσκο το στοιχείο του αναπάντεχου και είναι πραγματικά κάτι διαφορετικό, που εξελίσσει τον ήχο των AMORPHIS. Και για το τέλος, ένα κομμάτι που έμεινε έξω από το «Under The Red Cloud» όπως πληροφορήθηκα, μία μπαλάντα, το «My Name is Night», εκεί όπου οι Φινλανδοί επενδύουν στη γαλήνη, την ατμοσφαιρικότητα και τα ανάλαφρα συναισθήματα.

Αφεθείτε στη μαγεία του «Halo». Το νέο άλμπουμ των AMORPHIS είναι ο ορισμός του ατμοσφαιρικού death, μία δουλειά υψηλού επιπέδου, συνθετικά, στιχουργικά, εκτελεστικά, και εν γένει αισθητικά. Για εμένα, στα καλύτερα πέντε άλμπουμ των Φινλανδών, οι οποίοι βρίσκονται στο peak της αναγνωρισιμότητάς τους, με τον πήχυ να ανεβαίνει επικίνδυνα και τις προσδοκίες μας στα ύψη, τόσο για την επερχόμενη περιοδεία τους, όσο και για το δισκογραφικό μέλλον της μπάντας.

Βαθμολογία: 8,5/10
Συντάκτης: Κώστας Καφρίτσας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: AMORPHIS – Επίσημη Σελίδα