Χρονολογία: 2001
Συνολική Διάρκεια: 49:43
Εταιρεία: Relapse Records
AMORPHIS. Μια μπάντα καταξιωμένη στο χώρο του Heavy metal για τον προσωπικό τρόπο έκφρασης και την πολυδιάστατη μουσική ταυτότητα που διακατείχε. Περιπλανώμενοι πάνω από 10 χρόνια στα μονοπάτια της Heavy δισκογραφίας, μπορούν δικαίως να χαρακτηριστούν ως ευεργέτες του νέο-σκανδιναβικού μελωδικού ήχου. Με μια ματιά στις συνολικά 7 κυκλοφορίες που απαριθμούν έως τώρα, πιστοποιείται πως οι Φινλανδοί ήταν πάντα πρωτοπόροι σε οτιδήποτε και εάν έκαναν και η πρωτοπορία είναι αυτή που τους οδήγησε μακριά από το γνώριμο Metal ύφος τους. Τους ευχαριστούμε θερμά λοιπόν για όσα προσέφεραν στο χώρο μας και ελπίζουμε να ξαναγυρίσουν!
«Am Universum»: Επισφραγίζοντας το διαφορετικό μουσικό πρόσωπο που επέδειξαν στο «Tuonela» οι AMORPHIS κυκλοφορούν την 8η δουλειά τους (5ο full length) «Am Universum» και με τούτη καταρρίπτονται πλέον όλες οι ελπίδες για επιστροφή στον πρωταρχικό τους ήχο. To «Am Universum» αποτελεί φυσική συνέχεια του «Tuonela» έχοντας ίσως λίγο πιο δυνατή παραγωγή. Ηλεκτρικές κιθάρες με φυσιογνωμία ψυχεδελικού rock, καθαρά φωνητικά, πλήκτρα, σαξόφωνα, ευρεία χρήση ηλεκτρικών εφέ, αποτελούν τη συνταγή για αυτό το περίεργο ηχητικό άκουσμα. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν «ατμοσφαιρικό rock», άλλοι θα στέκονταν στους groovy ρυθμούς, επισημαίνοντας τις space και ψυχεδελικού rock επιρροές. Το σίγουρο είναι πως η μεγαλοφυής φυσιογνωμία των AMORPHIS έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν προσωπικό ήχο, στηριζόμενο πάνω στο μουσικό ύφος παλαιότερων συγκροτημάτων της rock σκηνής. Ατμοσφαιρικές εισαγωγές, παρμένες από άλλες εποχές, όπου οι PINK FLOYD μεσουρανούσαν μεταξύ του καλού και του κακού, κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην πλειοψηφία των τραγουδιών. Πλήκτρα, που εμφανίζουν τους DOORS και τους DEEP PURPLE ως βασικούς επηρεαστές και αγαπημένους του συγκροτήματος.
Δέκα συνθέσεις με ιδιόρρυθμο αλλά συνάμα οικείο, στους λάτρεις αυτού του ιδιώματος, χαρακτήρα. Άνοιγμα στο «Am universum» κάνει το άκρως PINK FLOYD-ικό «Alone» όπου ένα metal συναίσθημα μεσουρανεί κατά τη διάρκεια της σύνθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και με το επερχόμενο «Godless (of the sadman)», στο οποίο οι μελωδίες κάνουν περισσότερο αισθητή την παρουσία τους. Στο τρίτο κατά σειρά τραγούδι «The Night Is Over» προδίδονται οι DEEP PURPLE-ικές καταβολές των AMORPHIS, ενώ το «χαλαρό» «Shatters Within» επακολουθεί. Γενικότερα, και στις επόμενες συνθέσεις « Crimson wave» , «Driffting Memories», «Forever more», «Veil Of Sin», «Captured State», «Grieve Stricken Heart» κρύβεται ένα ξεχωριστό συναίσθημα, το οποίο καλείστε να εξιχνιάσετε μέσω της ακρόασης. Φαίνεται πάντως πως οι AMORPHIS χρησιμοποιούν τη μουσική για πολύ ανώτερους σκοπούς από τους συνηθισμένους και θέλω να πιστεύω πως οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι με αυτό που κάνουν.
Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Δακτυλογράφηση Κειμένου: Ραφαήλ Παγώνης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: AMORPHIS – Επίσημη Σελίδα
Υγ. Η πρώτη δημοσίευση της εν λόγω δισκοκριτικής έγινε στο έντυπο METAL INVADER – Τεύχος 54, Απρίλιος 2001.
Ότι είχα πει κ για το Tuonela, με μια μικρή διαφορά στο βαθμο: Το αγαπάω. Αλλά είναι τόσο διαφορετικό που θα προτιμούσα να το κυκλοφορούσαν οι Eumorhis ας πούμε . Τότε θα ήταν ένα 8αρι άνετα. ..
Αυτος ο δίσκος μέτριος για μένα μόνο δύο κομμάτια κρατάω “Alone” και ” The night is over”.
Εμένα το μόνο που με χαλάει με τους Amorphis πάρα πολύ , είναι αυτά τα εξώφυλλα που βγάζουν , όχι όλα …αλλά πχ tuonela, am universum , far from the sun κτλπ …!
Γενικά είναι ωραίο άλμπουμ! Δύσκολα σε απογοητεύουν οι Amorphis και πολύ καλή κριτική! το 7,5 θα το έκανα ένα 8,5 αν είχε λίγο πιο αξιόλογο εξώφυλλο!
Εδω και στο επόμενο τα σκάτωσε ο ξάδερφος….ευτυχώς μετά πήγε σπίτι κι εφτιαξε τους ”αγιατάρα” βρίζοντας τον κόσμο που πήγενε στα λάιβ τους :p
Και μένα η 1η επαφή με Amorphis.Eπειδή είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα δύσκολα θα είμαι αντικειμενικός.Για μένα ειναι δισκάρα και έχει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα φούλ στην κατάθλιψη αλλά με ωραία ξεσπάσματα.Εχει κανα 2 αδύναμα κομμάτια .Τι να πω για το Alone που είναι έπος , ή το Veil of Sιn και Shutters Within και μερικά ακόμα κομμάτια.Ευτυχως πάντως το 2005 ανακάλυψαν τον Tomi Joutsen και βγάλανε το Eclipse που είναι μαλλον το αγαπημενο μου και με ανάλογη συνέχεια στα επόμενα