Χρονολογία: 2021
Συνολικός Χρόνος: 47:07
Εταιρεία: Black Lion Records
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1990-1999 συνέβαιναν πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα στην Extreme Metal σκηνή στη Σκανδιναβία. Δεν θα επεκταθώ παραπάνω γιατί φυσικά όλοι σας γνωρίζετε τα πάντα και για όλους, απλά θα εστιάσω στην μελωδική Death και Black Σουηδική σκηνή, η οποία υπο την αιγίδα της εταιρείας No Fashion Records, κυκλοφόρησε πλείστα όσα αριστουργήματα από εξαιρετικές μπάντες, αναφέροντας ενδεικτικά τους DISSECTION, DARK FUNERAL, UNANIMATED, MARDUK, KATATONIA,OPHTHALAMIA και μεταξύ άλλων και τους ABLAZE MY SORROW. Οι Σουηδοί από το Falkenberg ιδρύθηκαν το 1993 και δισκογράφησαν εως το 2006, για να κάνουν ένα μικρό διάλλειμα εώς το 2013, να επιστρέψουν με το «Black» το 2016 και φέτος να επανέλθουν με την νέα τους κυκλοφορία «Among Ashes And Monoliths».
Από την αρχή οι ABLAZE MY SORROW μας κάνουν φανερές τις προθέσεις τους να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στο στερέωμα της Melo Death σκηνής, έχοντας μπροστάρη τον νέο τραγουδιστή Jonas Udd που δίνει μια νέα πνοή στις συνθέσεις. Αυτός, πλαισιωμένος από τους παλιούς κιθαρίστες Magnus Carlson / Dennie Linden μαζί με το δίδυμο του ρυθμικού τομέα Brorrson / Bengtsson, αναγκάζουν τον ακροατή να επιστρέψει στις ένδοξες εποχές του Σουηδικού ήχου! Επηρεασμένοι σαφέστατα από DARK TRANQUILITY (αλλά χωρίς τη χρήση των πλήκτρων), οι AMS πατούν στο παρελθόν χωρίς να εισάγουν καινούρια στοιχεία στον ήχο τους προσπαθώντας να τον κρατήσουν ανεπηρέαστο από την αλόγιστη χρήση των πλήκτρων, τις συνεχείς εναλλαγές ρυθμών και λοιπά άλλα στοιχεία που εφαρμόζουν άλλες μπάντες του χώρου, ενσωματώνοντας πάρα ταύτα και γυναικεία φωνητικά στο «Her Cold Embrace» από την Jonna Enckell (πρώην THE PROJECT HATE) αλλά και καθαρά φωνητικά στο «Black Waters» μια σύνθεση αργόσυρτη, ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα τόσο σκοτεινή. Το “Grit” δε , είναι ένα φανταστικό, μεγαλειώδες τραγούδι που κοιτάει τόσο κοντά στο ένδοξο παρελθόν του Σουηδικού Death Metal και θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο «If Emotions Still Burn».
Κάπου εδώ θα υπάρξει και μια σχετική ένσταση από αρκετούς Melo Death ακροατές, οι οποίοι θα γκρινιάξουν για την «έλλειψη ποικιλίας και τη διατήρηση της μονολιθικότητας που πρεσβεύουν οι ABLAZE MY SORROW». To χαρακτηριστικό αυτό tremolo riff δεν αναπτύσσεται, δεν εξελίσσεται, δεν δημιουργεί στρώματα. Η δομή των τραγουδιών είναι εξαιρετικά απλή, στροφή-ρεφρεν-στροφή και όμως αυτό για εμένα είναι το ζητούμενο, να μείνει αμείωτο το ενδιαφέρον μου σαν ακροατής. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που θα «κράξουν» τους BOLT THROWER επειδή έχτισαν καριέρα με ένα συγκεκριμένο riff, οι ίδιοι που λικνίζονται υπό τους ήχους των ΑC/DC κι ας είναι οι πλέον διάσημοι μονοδιάστατοι. Έχουν αναγάγει το melodic Death Metal σε κάτι το υψηλότερο, μια εστέτ ελιτισμού η οποία με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Η παραγωγή είναι δυναμική κι αρκούντως βαθιά κι αναδεικνύει όλα τα όργανα, βελτιώνοντας την ακουστική εμπειρία. Οι ABLAZE MY SORROW κοίταξαν στο παρελθόν τους, χρησιμοποίησαν τις κιθάρες, έκαναν λελογισμένη και πολύ σοβαρή χρήση των πλήκτρων για δημιουργία ατμόσφαιρας η οποία υποβόσκει στο παρασκήνιο και να δρα υποστηρικτικά, χωρίς να επισκιάζει τα πάντα στο προσκήνιο. Κατάφεραν και κυκλοφόρησαν ένα δίσκο αντάξιο του παρελθόντος τους, που ταυτόχρονα ακούγεται σύγχρονος, γεγονός που ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν στις μέρες μας. Κάποιες φορές χρειάζεται κι αυτός ο νοσταλγικός ήχος, η ανάδειξη της ποιότητας μέσω της απλότητας, η μονολιθικότητα που τραβάει το ενδιαφέρον. Μπορεί το «Among Ashes And Monoliths» να μην είναι κορυφαίο δείγμα του Εxtreme Melo Death, είναι όμως η απόδειξη ότι μπορεί να φτιάξεις με λίγα υλικά πολύ καλά κι ευφάνταστα πράγματα.
Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ABLAZE MY SORROW – Σελίδα Facebook
Aπό τα αγαπημένα μου σχήματα!όπως και το melodeath γενικά.Η νέα αυτή δουλειά μου άφησε καλές εντυπώσεις μαζί με την μονολιθικότητα τους !
Συμφωνώ απολύτως. Δεν γίνεται όλα τα σχήματα να αλλάζουν συνέχεια. Έτσι και αλλιώς το συγκεκριμένο είδος, δεν το χαρήκαμε πάρα πολύ. Πολύ γρήγορα οι πιο πολλές μπάντες αλλάξανε ύφος, οπότε οποία μπάντα τιμά το πατροπαράδοτο μελοντεθ παίρνει ένα μεγάλο ΝΑΙ από μένα. 🙂
Μελωδικό …Ναι;; Ή Όχι;;
Για μένα γενικά όχι…
Πάντως εδώ θα κάνω μια εξαίρεση και βάζοντας στο repeat το άλμπουμ θα επανέλθω..
Σίγουρα είναι από τα μελωδικά στοιχεία που δεν παίρνουν απαρατήρητα γιατί πολύ απλά δεν κουράζουν…