Αυτή είναι ατάκα που, είτε δικαίως είτε αδίκως, έχει ειπωθεί τουλάχιστον μία φορά από τον οποιοδήποτε μουσικό, οποιουδήποτε ιδιώματος σε κάποια στιγμή της ζωής του. Και λέω «αδίκως» γιατί ενίοτε….μια τέτοια ατάκα αποτελεί απλώς μια φθηνή δικαιολογία για κάποιου είδους υπεκφυγή. Αλλά φυσικά δε θα μιλήσουμε για αυτό τώρα 🙂

     Δε χωράει καμία αμφιβολία ότι η διαδικασία της πρόβας είναι ιερή και αποτελεί την πεμπτουσία στην πρόοδο μιας μπάντας. Μέσα από τις πρόβες η μπάντα “ανδρώνεται”, οι παίχτες μαθαίνουν ο ένας τον άλλον, κατανοούν τις μουσικές -και όχι μόνο- συνήθειες ο ένας του άλλου και πολλές φορές δια μέσω της διαδικασίας της πρόβας, είτε αναγκαστικά είτε φιλικά, λαμβάνονται καίριες αποφάσεις που επηρεάζουν τη συνολική λειτουργία της ομάδας. Πόσες φορές λ.χ. έχει τύχει να αποσχιστούν μέλη λόγω διαπίστωσης πλήρους ασυνεννοησίας με την υπόλοιπη ομάδα ή ακόμα και να διαλυθεί μια μπάντα όταν οι διαφορές ανάμεσα στους παίχτες που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια μιας πρόβας ήταν αγεφύρωτες…

     Φιλαράκι μου, ετοιμάσου να αφιερώσεις ΧΡΟΝΟ! Πολύ χρόνο! Τουλάχιστον στα πρώτα βήματα όπου η ομάδα είναι φρέσκια, οι συμπαίκτες σου ίσως να σου είναι «άγνωστοι» μουσικά ή και απλώς άγνωστοι σαν άνθρωποι πριν μπεις στο studio. Αλλά και στα επόμενα βήματα της ομάδας, όταν πια έχει αρχίσει να σχηματίζεται ένας σκελετός από υλικό, όταν πασχίζεις να παίξεις το θέμα που σου έδειξε ο συμπαίκτης σου, όταν κάποιος από τους υπόλοιπους απλώς είναι κακοδιάθετος αλλά πρέπει να δουλέψετε… Είναι τόσα πολλά που μπορούν να συμβούν ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΟΒΑ, ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα… Ο χρόνος είναι ο σύμμαχος σε όλο αυτό.

     Ευτυχώς πλέον υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός από rehearsal studios εκεί έξω με άρτιο -τουλάχιστον αξιοπρεπή- εξοπλισμό που μια μπάντα μπορεί να αποτανθεί και να δρομολογήσει το πρόγραμμα πρόβας που επιθυμεί. Φυσικά αν υπάρχει η δυνατότητα ιδιόκτητου χώρου τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα, φτάνει βέβαια να τηρούνται κάποιοι κανόνες που οι παίχτες της ομάδας θα θέσουν υπό συζήτηση και θα συμφωνήσουν… Το κύριο μέλημα σε όλες τις περιπτώσεις είναι να υπάρχει ένας χώρος που να εξυπηρετεί τις ανάγκες της ομάδας και οι παίχτες να τον αισθάνονται σαν 2ο σπίτι τους -γιατί επί της ουσίας αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο- και ακόμα και ατομικά, εάν χρειαστεί, να μπορούν να δουλέψουν μέσα σε αυτόν. Η επιλογή φυσικά δεν είναι εύκολη υπόθεση, συνεπώς μη φοβηθείς να πειραματιστείς δοκιμάζοντας διάφορους τέτοιους «χώρους προετοιμασίας» -όπως προσωπικά μου αρέσει να τους αποκαλώ- μέχρι να συμφωνήσεις με την υπόλοιπη ομάδα ποιος είναι ο καταλληλότερος για εσάς. Μπορεί να υπάρχει δίπλα από το σπίτι σου το studi-άκι που σου κάνει γιατί εκεί ακούς τον drummer καλύτερα, γιατί εκεί ο μπασίστας που μένει μακρυά μπορεί να έρχεται ευκολότερα, γιατί μπορείτε να αράξετε να πείτε και μια κουβέντα στο διάλειμμα ή στο τέλος της πρόβας, γιατί εκεί και το πορτοφόλι σου να ξεχάσεις θα το βρεις την επόμενη φορά, την ίδια στιγμή που εσύ μπορεί να τραβιέσαι στην άλλη άκρη της πόλης επειδή «εκεί πάει και η ΤΑΔΕ μπάντα…άρα είναι καλά». Αυτές είναι προσωπικές επιλογές του καθενός και κανένας δε μπορεί να κρίνει τις ανάγκες που έχει η δική σου μπάντα! Συνεπώς…αφιέρωσε χρόνο για να βρεις τον καταλληλότερο «χώρο προετοιμασίας» για σένα και την ομάδα σου.

     Υπάρχουν πολλά και μεγάλα λάθη που θεωρώ ότι μπορούν να συμβαίνουν προβάροντας, ειδικά στα πρώτα βήματα. Το πρώτο -και πολύ βασικό- είναι η ασυνέπεια… Το να έχεις κανονίσει ένα 2ωρο και να σου έρχεται ο καθένας ο,τι ώρα γουστάρει… Την ίδια στιγμή που ο χρόνος, οι χρεώσεις αλλά και το πρόγραμμα της ημέρας είναι απόλυτα συγκεκριμένα. Να προβάρεις και να είναι μαζεμένοι μέσα στο χώρο όλοι οι γνωστοί, φίλοι και μή, σύντροφοι, αδέρφια, ξαδέρφια κλπ. κλπ. και έκαστος να λέει τη βλακεία του… Ακόμα χειρότερα να έχει άποψη για θέματα που δεν έχει κανέναν λόγο να επέμβει και να προσπαθεί να την «περάσει».. Τη στιγμή που η μπάντα προσπαθεί να δουλέψει. Να χτυπάει ασταμάτητα το κινητό χωρίς να υπάρχει άμεση ανάγκη και να σταματούν όλοι προκειμένου ο παίχτης να μιλήσει… Να επικρατεί ένα χάος από απόψεις και κουβέντες επί παντός επιστητού, άσχετες με το τι γίνεται εκείνη τη στιγμή σε εκείνη την αίθουσα με αποτέλεσμα το 2ωρο να πηγαίνει περίπατο… Να αναλώνεται ο χρόνος «στο τσιγαράκι» -πίστεψέ με, καπνίζω όσο δε φαντάζεσαι, αλλά δεν θα πάω να καπνίσω ένα πακέτο τσιγάρα στο προβάδικο- και πριν λήξει ο χρόνος ενοικίασης να ακουστεί η ατάκα -που όταν την ακούω βγάζω σπυριά- «άντε, δεν πάμε μέσα να βαρέσουμε λίγο;». Να προσπαθεί ένας από όλους, ή και περισσότεροι ίσως, να κάνουν focus σε ένα συγκεκριμένο μουσικό σημείο ενός κομματιού και οι υπόλοιποι απλά να κάνουν φασαρία με τα μουσικά τους όργανα…Πόσες και πόσες τέτοιες ιστορίες, καταστάσεις, ΟΧΙ φίλε μου! Υπάρχει μια λέξη που είναι μαγική και λέγεται ΣΕΒΑΣΜΟΣ! Σεβασμός στο χρόνο που τόσο εσύ όσο και οι συμπαίκτες σου διαθέτετε, χρόνος που μπορεί να είναι δυσεύρετος για κάποιους από αυτούς. Σεβασμός στη μουσική που προσπαθείς εσύ και οι υπόλοιποι να φτιάξουν. Σεβασμός από τους λοιπούς τυχόν παρευρισκόμενους που δε ζητήθηκε η γνώμη τους και στην τελική δεν είναι η δουλειά τους να βρίσκονται εκεί μέσα στο χώρο που κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν από κοινού για έναν σκοπό. Σεβασμός ακόμα και στον ίδιο το χώρο που σας φιλοξενεί και που αποτελεί το δεύτερο -μουσικό- σπίτι σας!

     Φιλαράκι μου έχω μια θεωρία… Οι ώρες της πρόβας ανήκουν στη μπάντα. Η μπάντα τις αξιοποιεί ή τις χαραμίζει. Η μπάντα θα κερδίσει από την αξιοποίηση ή θα χάσει από τη σπατάλη τους. Και οι ώρες αυτές είναι πολλές και πρέπει να είναι πολλές και μεστές! Ναι! Θα κάνεις και τον χαβαλέ, θα πάρεις και τη μπύρα μέσα, θα μπινελικώσεις τον δίπλα σου που «πάλι είναι ξεκούρδιστος», θα φέρεις και τον κολλητό σε κάποια φάση αλλά πέρα και πάνω από όλα θα ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ το χρόνο που πληρώνεις για να δουλέψεις στο υλικό σου! Από τη σωστή αξιοποίηση αυτού του χρόνου κρέμεται η υπεραξία της μπάντας σου, της μουσικής δουλειάς που θα παρουσιάσεις κάποια στιγμή, του επιτυχημένου live performance -που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα συζητήσουμε σε κανονική ενότητα- της ανθρώπινης και μουσικής επαφής με τους συμπαίκτες σου, από αυτή την αξιοποίηση εξαρτάται ακόμα και η απόφασή σου να πάψεις την ενασχόλησή σου με αυτό το πράγμα γιατί διαπιστώνεις ότι δε σε γεμίζει. Κράτα αυτό. Η πρόβα είναι ΧΡΟΝΟΣ ΖΩΗΣ! Μην τον πετάς στα σκουπίδια!

     Βούτα τους συμπαίκτες σου και κάντε μια βόλτα στα προβάδικα που ξέρετε, μιλήστε με κόσμο, δείτε διαθέσιμο εξοπλισμό στο καθένα, συγκρίνετε το περιβάλλον από το ένα στο άλλο, κλείστε δοκιμαστικά ένα 2ωράκι σε αυτά που κρίνετε ότι «μπορεί και να μας κάνει» και καθίστε μετά όλοι μαζί με μια μπύρα και ψύχραιμα διαλέξτε ποιο θα γίνει το δεύτερο σπίτι σας. Είπαμε…Θέλει χρόνο!

     Μέχρι την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε για Τρόπους Οργάνωσης Του Μουσικού/Στιχουργικού Υλικού, Τρόπους Δουλειάς και Μουσικής Επικοινωνίας, να είσαι καλά και να ροκάρεις στο μουσικό σπίτι που διάλεξες!

Σάββας