Χρονολογία: 2024
Συνολική Διάρκεια: 53:39
Εταιρία: Napalm Records

Το καλοκαίρι του 2024 φτάνει στο τέλος του και οι θρυλικοί Death Metallers NILE επιστρέφουν με τον δέκατο ολοκληρωμένο δίσκο τους, με τίτλο «The Underworld Awaits Us All», για να μας ταξιδέψουν ξανά στην αρχαία Αίγυπτο. Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Vile Nilotic Rites», οι Αμερικανοί έρχονται να μας αποδείξουν ότι μόνο ανενεργοί δεν ήταν όλο αυτό το διάστημα και ότι μεταξύ προσωπικών «projects» και περιοδειών, δούλευαν πάνω σε κάτι εξαιρετικό, ακόμη και για τα (πολύ υψηλά) δεδομένα των NILE!

Το πρώτοδείγμα για το τι έπρεπε να περιμένουμε ήρθε με την κυκλοφορία του single με τον τίτλο «Chapter for Not Being Hung Upside Down on a Stake in the Underworld and Made to Eat Feces by the Four Apes» (λίνκ για το βίντεο στο τέλος του άρθρου). Καταρχάς, όσοι γνωρίζετε τη μπάντα από πριν, δεν θα σας κάνει εντύπωση το μήκος του τίτλου…εκείνο που κάνει εντύπωση όμως, ακόμα και μετά από 30 (και βάλε) χρόνια στον χώρο, είναι η ποιότητα, η ακραιότητα αλλά και το πόσο φρέσκο ακούγεται το συγκεκριμένο τραγούδι, όπως και ολόκληρος ο δίσκος.

Στο «The Underworld Awaits Us All» οιNILE καταφέρνουν να βάλουν καινούρια στοιχεία στη μουσική τους, ενώ παράλληλα βαδίζουν στη γνωστή συνταγή του «Brutal Technical Death Metal with Egyptian and Lovecraftian Themes», όπως οι ίδιοι δηλώνουν στην επίσημη ιστοσελίδα της μπάντας. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στο δίσκο είναι η καθαρότητα της παραγωγής. Παρότι δεν είμαι μουσικός, στο συγκεκριμένο δίσκο μπορώ με ευκολία να ακολουθήσω τις μπασογραμμές σε όλα τα κομμάτια, κάτι που δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα έχοντας να μιξάρεις τρείς κιθάρες, τρία ή και παραπάνω διαφορετικά φωνητικά (αν βάλουμε μέσα και τα επικά γυναικεία φωνητικά που συμμετέχουν σε πολλά κομμάτια) και φυσικά τον δικό μας Γιώργο Κόλλια να παραδίδει, για ακόμα μια φορά, μαθήματα ακραίου drumming. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι «Overlords of the Black Earth» όπου το μπάσο έχει ακόμα και δικό του σημείο. Δεν είμαι σίγουρος που μπορώ να αποδώσω αυτό το χαρακτηριστικό του δίσκου. Ίσως στην προσθήκη του Dan Vadim Von ως μπασίστα, μιας και βλέπω ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα ίδια στούντιο με τις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας. Στην καθαρότητα της παραγωγής θα συμπεριλάβω και τον εξαιρετικό ήχο των τυμπάνων, αλλά κυρίως τον πιατινιών του Γιώργου. Οι NILE πάντα δίναν μεγάλη βαρύτητα στα τύμπανα και πάντα είχαν εξαιρετικούς drummers, αλλά στο «The Underworld Awaits Us All» ο ήχος τους είναι απλά τέλειος!

Μιας που μιλάμε για τύμπανα, αναπόφευκτα πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στον «δικό» μας Γιώργο Κόλλια. Ένας μουσικός που για πάνω από δυο δεκαετίες συγκαταλέγεται στους κορυφαίους drummer του χώρου και όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να αποδεικνύει ότι βρίσκεται δικαιωματικά σε αυτήν την κατηγορία. Ένας άνθρωπος που έχω την τύχη να έχω γνωρίσει προσωπικά και είναι απίστευτο το πόσο φιλικός και προσιτός είναι, ακόμα και μετά από μια εμφάνιση όπου έπαιζε για μια ώρα στα 260 BPM (και βάλε). Είχαμε μιλήσει λοιπόν λίγο πριν την κυκλοφορία του «The Underworld Awaits Us All» μετά το σόου τους στην Ουψάλα της Σουηδίας και μου είχε πει ότι σε αυτόν τον δίσκο θα έπρεπε να περιμένουμε ότι πιο ακραίο έχει παίξει με τους NILE! Τότε θεώρησα κάπως κλισέ αυτό το σχόλιο και θυμάμαι ότι του έκανα πλάκα «ελπίζω να βγαίνουν ζωντανά τα κομμάτια», οπότε μου απάντησε «δεν θα ηχογραφούσα ποτέ κάτι που δεν θα μπορούσα να παίξω ζωντανά». Πραγματικός θρύλος! Φυσικά, ακούγοντας το «The Underworld Awaits Us All» εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το παραπάνω σχόλιο του Γιώργου δεν ήταν υπερβολή. Με τους NILE έχει βγάλει εφτά δίσκους και σε όλους δίνει ρεσιτάλ ακραίου Death Metal drumming, ωστόσο σε αυτόν τον δίσκο θεωρώ πως ο συνδυασμός παιξίματος και παραγωγής είναι ότι πιο ολοκληρωμένο έχουμε ακούσει. Ένα χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν προσπαθεί να παίξει το κάτι παραπάνω για να εντυπωσιάσει το κοινό, απλά είναι όλα στον απόλυτο βαθμό, χωρίς να κουράζει το αυτί. Τα γρήγορα σημεία είναι όσο γρήγορα πρέπει, τα αργά σημεία όσο πιο επικά γίνεται, και τα γεμίσματά του όσο μακρά και τεχνικά, όπως αρμόζει δηλαδή σε ένα τόσο βιρτουόζο μουσικό. Όμως είναι τέτοιες οι ικανότητες και οι δυνατότητές του Γιώργου, που πάντα θα μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό, ειδικά όταν παίζει τα ίδια-ζόρικα σημεία στις συναυλίες.

Φυσικά οι NILE και το ταλέντο των μουσικών της μπάντας δεν τελειώνει στον Κόλλια. Η καρδιά της μπάντας ήταν και είναι ο θρυλικός Carl Sanders, ο άνθρωπος που ίδρυσε το συγκρότημα περίπου 30 χρόνια πριν και συνεχίζει να το αγαπά όπως ένας πατέρας το παιδί του. Ένας μουσικός που έχει δώσει τον δικό του χαρακτήρα σε ένα είδος όπως το Death Metal, όπου δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεχωρίσεις ως συγκρότημα. Ωστόσο οι NILE είναι από τις μπάντες οι οποίες μπορεί ν’ ακούσεις ένα κομμάτι για πρώτη φορά και να μαντέψεις εύκολα ότι είναι NILE, γεγονός πολύ σημαντικό γιατί δείχνει ότι έχουν χτίσει την δική τους κληρονομιά. Εξίσου σημαντικό είναι να κυκλοφορείς τον δέκατό σου δίσκο, αλλά και πάλι να έχεις κάτι νέο να δώσεις στο κοινό σου και όχι να παίξεις «μία από τα ίδια». Οι NILE το έχουν καταφέρει αυτό με το προσωπικό ταλέντο του Carl αλλά και την ικανότητα του να επιλέγει εξαιρετικούς μουσικούς για να δουλέψει σε κάθε δίσκο. Στην ουσία, η ραχοκοκαλιά της μπάντας αυτή τη στιγμή είναι ο Carl και ο Γιώργος μιας και οι δυο τους είναι οι μόνοι που έχουν συμμετάσχει και στις τελευταίες εφτά κυκλοφορίες της. Μέχρι τώρα αναφέρθηκα στον Dan, στον Γιώργο και στον Carl αλλά δεν γίνεται να αγνοήσω την προσφορά των Brian Kingsland και Zach Jeter, υπεύθυνοι για τις κιθάρες και τα φωνητικά του δίσκου αντίστοιχα. Κυρίως ο Brian που έχει αναλάβει τα κυρίως φωνητικά για δεύτερο δίσκο μετά το «Vile Nilotic Rites» και δείχνει πως είναι για τα καλά πλέον μόνιμο μέλος της μπάντας, με τα φωνητικά του ν’αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία του δίσκου. Ξεκάθαρο παράδειγμα οι κραυγές του στο «Chapter for not…». Προσωπικά, ανυπομονώ να τους δω ζωντανά με αυτήν την σύνθεση. μιας και για προσωπικούς λόγους ο Brian δεν ακολούθησε τις τελευταίες περιοδείες της μπάντας και οι Zach και Dan θεωρούνται μόνιμα μέλη από φέτος (2024).

Εν κατακλείδι, το «The Underworld Awaits Us All» ηχητικά και θεματικά έχει ότι μπορεί να περιμένει κανείς από έναν δίσκο NILE, χωρίς να κάνει «έκπτωση» σε τίποτα. Αιγυπτιακά εμπνευσμένο εξώφυλλο, φιλοτεχνημένο από τον Michał “Xaay” Loranc, όπως και στις τρεις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας. Αιγυπτιακή θεματολογία στους στίχους αλλά και στις μελωδίες. Υπερηχητικά τραγούδια με ακραίο παίξιμο κυρίως από τον Γιώργο, όπως για παράδειγμα το «Under the Curse of the One God» (προσωπικό αγαπημένο του δίσκου)  αλλά και αργά-βαριά τραγούδια που προσφέρονται για παραδοσιακό head banging, όπως το «True Gods of the Desert». Επίσης, πολλές είναι και οι εναλλαγές μεταξύ των γρήγορων σημείων με αργά, βαριά και επικά riffs στο ίδιο κομμάτι. Κιθαριστικά σόλο που δεν κουράζουν, διάσπαρτα σε όλα τα τραγούδια. Βαρύτονα και brutal φωνητικά, σε ένα δίσκο που σε «πιάνει από τα μούτρα» με το φουριόζικο εναρκτήριο «Stelae of Vultures» και σε ταξιδεύει στην αρχαία Αίγυπτο, μέχρι το κλείσιμό του με το επικό ορχηστρικό «Lament for the Destruction of Time». Ένας δίσκος ξεκάθαρα και εύκολα από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος) στην ιστορία των NILE!

Βαθμολογία: 8,5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Γεωργουβέλας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: NILE – Επίσημη Σελίδα