Χρονολογία: 2024
Διάρκεια: 46:21
Εταιρεία: Season Of Mist
Η πορεία των SETH στον κόσμο του γαλλικού Black Metal αποτελεί έναν συνδυασμό παράδοσης και πρωτοπορίας. Από το ντεμπούτο τους το 1998 με τον δίσκο «Les Blessures de l’Ame», έως το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους «La Morsure du Christ» το 2021, η μπάντα έχει διανύσει ένα ενδιαφέρον μουσικό ταξίδι με πολλούς πειραματισμούς μέχρι την ολική, όπως φαίνεται, επιστροφή στον ήχο με τον οποίο ξεκίνησαν.
Τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό «La Morsure Du Christ» το 2021, οι Γάλλοι επιστρέφουν με το νέο τους πόνημα «La France des Maudits», με το ίδιο πνεύμα που διακατείχε τον προκάτοχό του, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά. Ο δίσκος, σύμφωνα και με τη μπάντα, θεματικά ασχολείται με τη Γαλλική Επανάσταση και τα θύματα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Στα της μουσικής καθαυτής, τρομερή παραγωγή, επιθετικότητα, συμφωνικές και ακουστικές γέφυρες που δίνουν έναν χαρακτήρα δραματικό και ο τραγουδιστής να χαρίζει μία έξτρα αίσθηση θεατρικότητας σε αρκετά σημεία του δίσκου. «Paris des Malefices», «Εt Que Vive Le Diable!» το τραγούδι με τα ομορφότερα riffs και μερικά χορωδιακά σημεία, και «La Destruction Des Reliques» η τριάδα που ανοίγει τον δίσκο. Όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου τους βρίσκονται εδώ και καταφέρνουν να σε μπάσουν για τα καλά στο έργο τους.
Στη μέση του δίσκου βρίσκουμε τα «Dans Le Coeur Un Poignard» και «Marianne» με τις ταχύτητες να πέφτουν και να κυριαρχεί το συναίσθημα. Ειδικά το «Dans Le Coeur Un Poignard» είναι ότι λέει ο τίτλος, «μαχαίρι στην καρδιά», αργό, ατμοσφαιρικό με βαρύ συναισθηματικό φόρτο. Το τραγούδι, αν και δεν γνωρίζω τους στίχους, μάλλον αναφέρεται στην δολοφονία του δημοσιογράφου και πολιτικού Jean-Paul Marat από την Charlotte Corday, μια ιστορία που αξίζει να ψάξετε!
Το «Marianne» (το όνομα που έχουν δώσει οι Γάλλοι στην Δημοκρατία τους σαν ενσαρκωμένη μορφή), είναι ένα ορχηστιρκό κομμάτι το οποίο καταφέρνει να δέσει αρμονικά τη συνέχεια του δίσκου που έρχεται με το «Ivre Du Sang Des Saints»μ όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν και στα φωνητικά διακρίνεται επιπλέον επιθετικότητα. Η συνέχεια του δίσκου έρχεται με το αγαπημένο μου «Insurrection». Μελωδιάρες, εξαιρετικές εναλλαγές στα riffs, κολασμένο drumming και o κύριος Saint Vincent να βγάζει τα σώψυχά του στο μικρόφωνο. Κάπου μετά τη μέση του τραγουδιού η ταχύτητες πέφτουν και κυριαρχούν τα πλήκτρα, ενώ τα ακουστικά σημεία στις κιθάρες με τις κραυγές απόγνωσης, κάνουν απόκοσμη την αύρα που αποπνέεται…
Ο δίσκος κλείνει με το «Le Vin Du Condamne», τραγούδι με όγκο, βάθος και μαζεμένα όλα τα στοιχεία του δίσκου να βρίσκονται εκεί. Το δε outro του κομματιού δίνει την αίσθηση ενός έργου, μιας αρρωστημένης παράστασης-αναπαράστασης που μόλις τελείωσε.
Η γενικότερη αίσθηση του δίσκου είναι πως, θέλει να σε κάνει να τον ξανακούσεις, να σε βάλει μέσα σε αυτό που θέλει να πει. Πρόκειται για μια δουλειά γεμάτη, με εξαιρετική παραγωγή η οποία βοηθάει στην όλη ατμόσφαιρα που θέλουν να περάσουν οι SETH, και αυτό διότι ακούγονται ξεκάθαρα όλα τα στοιχεία που έχουν βάλει στις συνθέσεις τους. Σίγουρα μιλάμε για έναν δίσκο φορτωμένο με πολλά στοιχεία, με αρκετές εναλλαγές μέσα στα τραγούδια. Η σύνθεση όμως όλων αυτών είναι τόσο καλά δομημένη που τα 45 λεπτά του δίσκου περνάνε νεράκι.
Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Αντώνης Μπραϊκίδης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: SETH – Επισημη Σελίδα
