Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 42.58
Εταιρεία: Napalm Records

Γνωρίζουμε ήδη πως στα 18 χρόνια πορείας τους (μαζί με την καριέρα τους ως BATTLEHEART), οι ALESTORM είναι μεγάλα τρολ και δεν χάνουν την ευκαιρία να το δείχνουν με κάθε τρόπο, είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε στις ζωντανές εμφανίσεις τους.

Έτσι λοιπόν, όταν ανακοινώθηκε ο τίτλος του νέου τους άλμπουμ, «Seventh Rum Of A Seventh Rum», σκέφτηκα ότι οι ALESTORM έπαθαν «Iron Maiden», κάτι που σίγουρα θα νόμιζαν πολλοί… Ευτυχώς, γρήγορα κατάλαβα ότι έκανα λάθος, μιας και το εν λόγω άλμπουμ ουδεμία σχέση έχει με το «Seventh Son Of A Seventh Son», απλά το συγκρότημα μας τρολάρει κανονικά!

Έβδομη λοιπόν -κατά σειρά- ολοκληρωμένη δουλειά από τους Σκωτσέζους πειρατές, όπου είχαμε την ευκαιρία κιόλας να απολαύσουμε από κοντά σε δύο εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα 11 και 12 Ιουλίου 2022 αντίστοιχα. Για να δείτε την ανταπόκριση του THEGALLERY.GR από τη συναυλία των ALESTORM στην Αθήνα πατήστε εδώ.

Ο νέος δίσκος βρίσκει το συγκρότημα ανανεωμένο και έτοιμο για νέες περιπέτειες. Όντας φανατικός ακροατής της συγκεκριμένης μπάντας θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ…

Συνολικής διάρκειας σχεδόν 43 λεπτών ή 2 ώρες και κάτι (*θα εξηγήσω παρακάτω…) και περιέχοντας 11 συνθέσεις μπορώ να πω οτι ο δίσκος είναι αυτό που λέμε «περνάει το πάσο». Δεν είναι ασφαλώς το «Seventh Son Of A Seventh Son» τους, αλλά έχει πολύ ωραία κομμάτια, ευχάριστα, με ευμνημόνευτες μελωδίες που είναι ότι πρέπει για συναυλίες, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε.

Ας βγάλουμε γρήγορα από τη μέση δυο συνθέσεις που η μπάντα έκανε πισωγυρίσματα. Ο λόγος για αρχή στο «Return To Tortuga», όπου είναι το «Tortuga» από τον προηγούμενο δίσκο, διασκευασμένο σε μια πιο επική και «μέταλ» εκδοχή, μιας και το πρωτότυπο κινείται σε λίγο περίεργες για τα αυτιά μας θάλασσες, με ηλεκτρονικά και hip-hop στοιχεία. Και στη συνέχεια το «Wooden Leg Part III» όπου κρατάει τις γραμμές των δύο προηγούμενων ενοτήτων, με αλλαγές από αργό σε πιο γρήγορο τέμπο, με μελωδικά γεμίσματα από τις κιθάρες καθώς και σόλο που ανατριχιάζεις, καταφέρνοντας έτσι να γίνει πιο μελαγχολικό και νοσταλγικό. Δυστυχώς όμως δεν είναι ένα συναυλιακό κομμάτι καθώς περιέχει στίχους στα Ισπανικά και στα Ιαπωνικά!!

Το «Magellan’s Expedition» ανοίγει το δίσκο δυνατά και με γνώριμα επικά και folk στοιχεία. Ο δίσκος συνεχίζει με δύο εξίσου ωραίες συνθέσεις με εκπληκτικά σόλο και προσθήκες από τρομπέτες στις μελωδίες των ρυθμών. Στη συνέχεια το «P.A.R.T.Y.» μας αλλάζει τελείως την διάθεση και μάλλον είναι ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματος, μαζί με το «Magellan’s Expredition» καθώς τα έχουν μόνιμα στη λίστα των ζωντανών εμφανίσεων. Το «Under Black Banners» είναι ίσως ο ορισμός του Power Metal ενώ το «Μagyarország (που δεν μπορώ καν να το προφέρω), είναι μια στάση της πειρατικής συμμορίας για Pálinka (παραδοσιακό ποτό) στην Ουγγαρία. Δεν ξέρω πως έφτασαν εκεί βέβαια μιας και η Ουγγαρία είναι μια χώρα στην κεντρική Ευρώπη, περικυκλωμένη μόνο από στεριά…

Το υπόλοιπο άλμπουμ σε γενικές γραμμές κινείται στο ύφος μιας Power Metal δομής με γρήγορα και βαριά κομμάτια, με εξαίρεση το «Come To Brazil» το οποίο είναι ένα δίλεπτο φωτιά με πανκ-μέταλ στοιχεία.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, έχουμε στα χέρια μας ένα αρκετά καλό δίσκο στα δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η μπάντα, με folk στοιχεία, βαρύ και μελωδικό, με αρκετά συναυλιακά κομμάτια. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί, έως πότε θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο: «αργκ!!! είμαστε πειρατές, κλέβουμε, πίνουμε ρούμι» και τα ρέστα… Η προσωπική και μη αντικειμενική, αυτή τη φορά, άποψή μου είναι ότι μιλάμε για μια από τις πιο γρήγορα ανερχόμενες μπάντες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Με ουσιαστικά (μόνο!!!) 12 χρόνια παρουσίας, με εφτά δίσκους ο ένας καλύτερος από τον άλλο, σε γενικές γραμμές. Με απίστευτα φανατικό και πιστό κοινό και sold-out συναυλίες σε όλο τον κόσμο. 

Η μπάντα μας δείχνει ότι δουλεύει σκληρά, ποιοτικά και πρωτίστως ότι γουστάρει πολύ αυτό που κάνει. Οπότε ας συνεχίσει να το κάνει γιατί το κάνει καλά!!!

*Να αναφέρω οτι το άλμπουμ κυκλοφορεί και σε συλλεκτική (deluxe) έκδοση όπου η διαφορά με την απλή είναι ότι περιέχει όλα τα κομμάτια διασκευασμένα και σε άλλες δύο μορφές. Μια με ακουστικές εκτελέσεις και άλλη μια όπου αντί να τραγουδάει ο Cristopher, ακούμε γαυγίσματα στις μελωδίες των φωνητικών! Το έχουν ξανακάνει, δεν μας φαίνεται καθόλου περίεργο…

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Μάριος Τσαμπάζογλου
Διαδυκτιακός Σύνδεσμος: ALESTORM – Επίσημη Σελίδα