Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 81:53
Εταιρεία: Parlophone

Συνήθως όταν ξεκινάμε να κάνουμε την ανασκόπηση ενός άλμπουμ, αναφέρουμε κάποια πράγματα για το συγκρότημα, ώστε να το συστήσουμε σε κάποιους που πιθανόν να μην το γνωρίζουν. Όταν τώρα η ανασκόπηση αφορά το καινούργιο άλμπουμ των IRON MAIDEN, μια τέτοια σύσταση θα ήταν τουλάχιστον αχρείαστη, μιας και πρόκειται για ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σχήματα, όχι μόνο από το μεταλλικό κοινό αλλά κυριολεκτικά από όλους.

Ως οπαδός πάνω από όλα, με την ανακοίνωση της νέας κυκλοφορίας του Θηρίου, προσπάθησα κατά το δυνατόν να προετοιμάσω τον εαυτό μου για οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Τα 46 χρόνια καριέρας, τα 63 – 64 χρόνια ως μέσος όρος ηλικίας των μελών της Σιδηράς Παρθένου, αναγκαστικά σε υποχρεώνουν να συνυπολογίσεις και την πιθανότητα κάτι να μην πάει πολύ καλά με το επερχόμενο «Senjutsu» (Ιαπωνικά για την στρατηγική, τις τακτικές του πολέμου). Καμία προετοιμασία όμως, για θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα, δεν στάθηκε ικανή να ανταποκριθεί σε αυτό που συνέβη με την πρώτη ακρόαση του νέου-δέκατου έβδομου άλμπουμ της μεγαλύτερης Heavy Metal μπάντας που γέννησε αυτός ο πλανήτης. Λένε πως η πρώτη επαφή με κάτι είναι η σημαντικότερη. Όταν η τέταρτη και η πέμπτη και η έκτη φέρνουν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και την ίδια δίψα να ακούσεις και να ξανακούσεις κάτι, τότε μάλλον έχουν δίκιο για την σημαντικότητα της πρώτης εντύπωσης.

Τα καμπανάκια ότι κάτι σπουδαίο έρχεται από την πλευρά των Βρετανών θρύλων, άρχισαν ήδη να ηχούν με τα δύο πρώτα single που οι MAIDEN έδωσαν στην κυκλοφορία. Με δεδομένο το γεγονός ότι ποτέ τα single τους, ειδικά στην μετά reunion εποχή, δεν είναι τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ που προλογίζουν, ανέβασε τις προσδοκίες πολύ ψηλά. Το ολοκληρωμένο άλμπουμ απέδειξε ότι πιθανότατα για άλλη μία φορά το ίδιο έκαναν.

Ένα άλμπουμ των IRON MAIDEN, είτε είσαι οπαδός τους είτε όχι, αποτελεί μέγιστο μουσικό γεγονός και φυσικά ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την διαδρομή μας στα χνάρια του νέου πονήματος του Θηρίου.

1. «Senjutsu» – Adrian Smith, Steve Harris

Με πολεμικά τύμπανα ξεκινάει αυτός ο νέος δίσκος. Την επιβλητική εισαγωγή διαδέχεται η αφηγηματική φωνή του Bruce Dickinson και η ακρόαση του «Senjutsu» είναι πλέον γεγονός. Το ομώνυμο και πρώτο τραγούδι του άλμπουμ δεν είναι αυτό που θα λέγαμε κλασσικό εναρκτήριο τραγούδι καθώς πρόκειται για ένα mid-tempo πολεμικό άσμα, μελωδικότατο (πολύ μελωδία επικρατεί σε ολόκληρο το δίσκο), ένας Θούριος από το Θηρίο, ο οποίος χτίζεται αργά και ατμοσφαιρικά με την φωνή του Bruce να ανεβαίνει σε ύψος, μεταφέροντας όλο το πολεμικό κλίμα αγωνίας.

8/10

• «Stratego» – Janick Gers, Steve Harris

Το δεύτερο single του άλμπουμ, το «Stratego» είναι το ένα από τα μόλις δύο κάτω των πέντε λεπτών τραγούδια του δίσκου. Κλασσικοί IRON MAIDEN ρυθμοί, ίσως στο πιο «παραδοσιακό» από άποψη ύφους τραγούδι του «Senjutsu». Galloping, δυναμικά ριφ, μία ομορφιά. Συναυλιακό τραγούδι, στα πρότυπα των MAIDEN που αγαπήσαμε.

7,5/10

• «The Writing On The Wall» – Adrian Smith, Bruce Dickinson

Το πρώτο single του δίσκου, η πρώτη συνεργασία των δύο καλλιτεχνών στο «Senjutsu» και παράλληλα η πρώτη έκπληξη, καθώς πρόκειται για ένα πολύ διαφορετικό τραγούδι από αυτά που έχουμε συνηθίσει από τους MAIDEN. Ακόμα ένα mid-tempo τραγούδι, με μία western αισθητική, ένα καταπληκτικό ριφ, μια πολύ δυνατή ατμόσφαιρα και μία πιο Hard Rock προσέγγιση. Ακόμα ένα πολύ δυνατό τραγούδι και μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στο ύφος του σχήματος.

8/10

• «Lost In A Lost World» – Steve Harris

Το πρώτο από τα τέσσερα (!!!) τραγούδια που φέρουν μόνο την υπογραφή του αρχηγού Steve Harris στο άλμπουμ. Η πρώτη φορά που τόσα τραγούδια είναι γραμμένα από τον captain μετά την επανένωση του συγκροτήματος (η μόνη φορά που έχει γράψει περισσότερα είναι στο «Fear Of The Dark», ενώ επίσης τέσσερα έχει στα «Piece Of Mind», «Powerslave», «Somewhere In Time», «The X Factor» και «Virtual XI»). Μία χαλαρή, γεμάτη συναίσθημα εισαγωγή, ακουστική και φωνητικά που σε ταξιδεύουν. Το τραγούδι μετά το πρώτο δίλεπτο αλλάζει πορεία, μπαίνει δυναμικά για να χαλαρώσει ξανά λίγο πριν το πρώτο ρεφρέν όπου ξανανεβάζει ταχύτητες, υπέροχες μελωδίες και εναλλαγές και εδώ, για να οδηγηθούμε στην κορύφωση του με το σόλο και το επίσης ακουστικό και μελωδικό κλείσιμο του.

8,5/10

• «Days Of Future Past» – Adrian Smith, Bruce Dickinson

Το πέμπτο τραγούδι του δίσκου, είναι η δεύτερη συνεργασία του Bruce με τον Adrian και παράλληλα το δεύτερο (και τελευταίο) κάτω των πέντε λεπτών τραγούδι του άλμπουμ, καθώς επίσης και το δεύτερο που έχει την κλασική γρήγορη δομή των MAIDEN, ένα τραγούδι γρήγορο, ευχάριστο, που ζωντανά θα είναι καταπληκτικό. Οι μελωδίες που κατακλύζουν όλο το «Senjutsu», είναι φυσικά παρούσες και εδώ.

8/10

• «The Time Machine» – Janick Gers, Steve Harris

Η δεύτερη συνεργασία του αρχηγού με τον Janick είναι το έκτο τραγούδι του δίσκου. Η ακουστική εισαγωγή απλά σε προθερμαίνει, καθώς το τραγούδι στην πορεία του είναι πολύ δυναμικό. Παράξενη μελωδία στα φωνητικά, με αρκετά γυρίσματα ακολουθούμενα από την κιθάρα, ενώ το σόλο του Janick με την χαρακτηριστική «βρωμιά» του είναι πραγματικά πολύ πολύ καλό και από τα highlight του τραγουδιού. Πολλές, πάρα πολλές εναλλαγές και εδώ. Αν κάτι δεν στερείται ο δίσκος, είναι εναλλαγές και μελωδίες. Το «The Time Machine» είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

8,5/10

• «Darkest Hour» – Adrian Smith, Bruce Dickinson

Αν τα προσωπικά άλμπουμ του Bruce Dickinson και ειδικά οι περίοδος του «Accident Of Birth» σας αρέσουν, το «Darkest Hour» θα το λατρέψετε. Πρόκειται για ένα μπαλαντοειδές τραγούδι, ήρεμο και αφηγηματικό, με μία εισαγωγή που σε μεταφέρει σε κάποια ακτή, ενώ βαδίζοντας στα πρότυπα των «Man Of Sorrows» και «Orion», είναι ίσως από τα καλύτερα του δίσκου. Αργό, μελωδικό, ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο… ένα αριστούργημα.

9/10

• «Death Of The Celts» – Steve Harris

Και κάπου εδώ, μπαίνουμε στην τελική τριάδα. Τα τρία τελευταία τραγούδια, διάρκειας άνω των δέκα λεπτών το καθένα, όλα με την υπογραφή του τεράστιου Steve Harris φαρδιά πλατιά πάνω τους, από την αρχή ως το τέλος τους. Το «Death Of The Celts», ξεκινάει με αισθητική «The Clansman». Με το ακουστικό μπάσο σε πρώτο πλάνο. Εξελίσσεται, εναλλάσσεται, αναπτύσσεται με τρόπο μοναδικό. Με τρόπο που μόνο ο Steve μπορεί και ξέρει να το κάνει. Παρούσες και πάλι οι άπειρες εναλλαγές. Ένας σχεδόν παγανιστικός ρυθμός. Ένα μεσαιωνικό άσμα.

8.5/10

• «The Parchment» – Steve Harris

Το δεύτερο τραγούδι της καταληκτικής τριάδας του Harris και τρίτο τραγούδι που υπογράφει μόνος του. Πιθανότατα το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Μυστήριο, ανατολή, ανάλογοι ρυθμοί. Ένα τραγούδι που δεν είναι απλά ένα τραγούδι αλλά κινηματογραφικό soundtrack. Σε αρπάζει από την αρχή ως το τέλος του. Σε πηγαίνει σε μυστηριώδη μονοπάτια όπου η Πυραμίδα του «Powerslave» κρύβεται μέσα στην άμμο και ο άνεμος της επιτρέπει να αχνοφαίνεται. Δεν υπάρχει επαρκής λόγος να περιγράψει όσα γεννά μέσα σου αυτό το τραγούδι. Αφήστε να σας συνεπάρει. Η σημαία του Θηρίου, κυματίζει σε δυσθεώρητα ύψη εδώ.

9,5/10

1. «Hell On Earth» – Steve Harris

Όλα τα ταξίδια κάποτε φτάνουν στο τέλος τους. Έτσι και το «Senjutsu» φτάνει στο δέκατο και τελευταίο τραγούδι του. Το «Hell Οn Earth» ξεκινάει και αυτό με την δική του ήρεμη εισαγωγή, μέχρι να κάνει πράξη αυτό που το όνομά του λέει. Να εξαπολύσει την κόλαση στη γη από τα ηχεία. Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ κλείνει τον δίσκο όπως πρέπει. Επικά. Και πάλι (όσο κουραστική και να είναι η επανάληψη) πολλές και πανέξυπνες εναλλαγές. Πολλά ριφ, πολλές μελωδίες και θέματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Μία απίστευτη ερμηνεία από την Αντιαεροπορική Σειρήνα…. Μια καταπληκτική επιλογή για outro.

9/10

Πίστευα ότι το πολύ καλό και αγαπημένο «The Book Of Souls», δεν θα ήταν εύκολο να ξεπεραστεί. Πρέπει να πούμε ότι το «Senjutsu» ήρθε για να αποδείξει πράγματα, παρότι στην πραγματικότητα δεν έχουν να αποδείξουν ΤΙΠΟΤΑ και σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της Σιδηράς Παρθένου. Να αιτιολογήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το γεγονός ότι το Θηρίο κάθεται εν έτι 2021 αναπαυτικά στον Θρόνο που δικαιωματικά του ανήκει και τίποτα δεν μπορεί να το κουνήσει από εκεί.

Όταν οι MAIDEN έχουν κέφια, καλό θα είναι όλοι οι επικριτές τους, να πάρουν μαθήματα «πως γίνεται». Γιατί αυτό έκαναν με το δέκατο έβδομο άλμπουμ τους. Παρέδωσαν μαθήματα. Όλοι βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα. Σε συγγραφικό, παικτικό και ερμηνευτικό επίπεδο. Η παραγωγή, ίσως σε κάποιους δεν αρέσει αλλά υποστηρίζει αναντίρρητα το αποτέλεσμα. Η φωνή του Bruce, εκεί που πρέπει να προφυλαχθεί, προφυλάσσεται και εκεί που πρέπει να ξεδιπλωθεί, απλά και όμορφα το κάνει. Ο δε μόνιμος στόχος Janick, για άλλη μία φορά αποδεικνύει γιατί συνεχίζει να αποτελεί μέλος του Θηρίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: το «Senjutsu» δεν είναι το εύπεπτο, απλό στις συνθέσεις του άλμπουμ. Θέλει το χρόνο του για να μπορέσει να σου δείξει το μεγαλείο του. Αν είστε από αυτούς που κατάλαβαν το «A Matter Of Life And Death» και αγάπησαν το «The Book Of Souls», τότε σίγουρα εδώ θα βρείτε πολλά να σας εκφράζουν. Μην βιαστείτε να το κρίνετε, ακούστε το ξανά και ξανά προσεκτικά. Θα σας αποζημιώσει.

Αναφορά φυσικά πρέπει να γίνει και στο πραγματικά όμορφο εξώφυλλο, ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών, που κοσμεί το άλμπουμ.

Κλείνοντας, ένα μόνο πράγμα μένει να πούμε: UP THE IRONS!!!

Βαθμολογία: 8,5/10
Συντάκτης: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: IRON MAIDEN – Επίσημη Σελίδα