Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 43:55
Εταιρεία: Art Gates Records
Oι HELEVEN δημιουργήθηκαν το 2016 και μας έρχονται από την Ισπανία. Ύστερα από ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο, κυκλοφορούν φέτος το δεύτερό τους δίσκο, «Into The Oceans».
Η μουσική των HELEVEN είναι μοντέρνα και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως Alternative Metal. Το δελτίο τύπου περιγράφει ότι είναι επηρεασμένοι από μπάντες όπως GOJIRA και ALICE IN CHAINS και δεν θα μπορούσε να δώσει πιο ακριβής περιγραφή κατά τη γνώμη μου.
Οι Ισπανοί συνδυάζουν δυνατά groovy σημεία, ακριβώς όπως αυτά των Γάλλων με φωνητικά και riffs βγαλμένα κατευθείαν από τα 90ς και την παρέα του Layne Staley και Jerry Cantrell, ένας πολύ ξεχωριστός συνδυασμός θα έλεγα. Άκου το εναρκτήριο κομμάτι «Escape Room» και θα καταλάβεις ακριβώς για τι μιλάμε. Πέρα από τις δύο μπάντες, μέσα στο δίσκο θα συναντήσεις και πιο εναλλακτικές Prog επιρροές από ονόματα όπως Devin Townsend αλλά και οι Δανοί VOLA – για παράδειγμα το μελωδικό ρεφραίν του ομότιτλου τραγουδιού με τα synths στο background. Δεδομένου ότι η μπάντα επικεντρώνεται στο Groovy στοιχείο του Metal, οι συνθέσεις του “Into The Ocean” κινούνται σε mid-tempo ρυθμούς ενώ τα φωνητικά είναι αποκλειστικά καθαρά. Άλλο ένα στοιχείο που κάνει τους HELEVEN να ξεχωρίσουν από τα υπόλοιπα συγκροτήματα αυτού του στυλ που χρησιμοποιούν περισσότερο βαριά φωνητικά.
Οι στίχοι είναι αρκετά εσωτερικοί και συνεισφέρουν στην κάπως σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Τα heavy σημεία είναι πορωτικά και καλοπαιγμένα όπως και τα περίτεχνα σόλο που συμπληρώνουν τη κάθε σύνθεση. Οι διάρκειες των τραγουδιών κυμαίνονται μεταξύ 4-5 λεπτών ενώ η δομή τους δεν ξεφεύγει από τα πιο παραδοσιακά μοτίβα κουπλέ-ρεφραίν. Μπορεί λοιπόν οι Ισπανοί να μην προσφέρουν πολλές εκπλήξεις στο όπως εξελίσσονται τα κομμάτια τους, αλλά υπάρχει μια ηχητική συνοχή που βοηθάει το όλο concept. Γενικά πρόκειται για έναν καλοδουλεμένο δίσκο και μια αρκετά φρέσκια ιδέα ως προς το ότι αφορά τον ήχο της μπάντας.
Υπάρχει κάτι όμως που με σταματά από το να απολαύσω πλήρως τους HELEVEN. Ακούγοντας προσεκτικά το δίσκο δεν μπορώ να μην διακρίνω ότι τα φωνητικά βρίσκονται λίγο πιο πίσω απ’ ότι θα έπρεπε σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Lesson Learned» όπου θάβονται πίσω από τις κιθάρες. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν θελημένα ή όχι, καθώς τα φωνητικά του Higinio Ruiz υπολείπονται λίγο τον δυναμισμό που απαιτεί η συναισθηματικά φορτισμένα μουσική της μπάντας, με αποτέλεσμα πολλά σημεία να ακούγονται λίγο επίπεδα και άχρωμα. Επίσης το μοτίβο των περισσότερων τραγουδιών ακολουθεί το ίδιο στυλ με heavy-groovy εισαγωγή και μελωδικό ρεφραίν στη συνέχεια. Εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η πολύ όμορφη ακουστική μπαλάντα «You Were The Wings I Needed To Fly», το πιο μελωδικό «Promised Land» και το «Broken» όπου ανεβάζει ρυθμούς στο ρεφραίν και θυμίζει για λίγο τους ALTER BRIDGE. Τέλος, τα groovy σημεία τους θυμίζουν επικίνδυνα τους GOJIRA σε βαθμό αντιγραφής μερικές φορές – άκου για παράδειγμα το «Mistakes» ή το «Down» όπου χρησιμοποιούν μέχρι και το ίδιο στυλ riff!
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με έναν αρκετά ενδιαφέροντα δίσκο, με μια πρωτότυπη μίξη ήχων και αρκετές όμορφες ιδέες, κυρίως στα ρεφραίν. Το κομμάτι που κλείνει το δίσκο «Hurricane», που είναι και το αγαπημένο μου, είναι ένα παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει η μπάντα αν δουλέψει λίγο παραπάνω τις επιρροές της και της αφομοιώσει στον ήχο της. Με λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση στα φωνητικά και με μια παραγωγή που να τα υποστηρίζει, πιστεύω ότι οι HELEVEN έχουν τις προϋποθέσεις να πάνε αρκετά ψηλά στη σύγχρονη Metal σκηνή.
Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: HELEVEN – Σελίδα Συγκροτήματος
