Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 1:01:12
Εταιρεία: InsideOut Music

LIQUID TENSION EXPERIMENT, απόπειρα τρίτη. 22 χρόνια μετά το τελευταίο χτύπημα, η αμερικάνικη υπερ-μπάντα επιστρέφει και πραγματικά συνεχίζει σε κάθε επίπεδο από εκεί όπου είχε σταματήσει τη δεκαετία του ‘90, αφήνοντας τη διάρκεια του χρόνου να δουλέψει τόσο για εκείνη, όσο και για εμάς.

Ήταν Δεκέμβριος της περασμένης χρονιάς όταν οι Mike Portnoy (SONS OF APOLLO, TRANSATLANTIC), Tony Levin (KING KRIMSON, PETER GABRIEL), Jordan Rudess (DREAM THEATER) και John Petrucci (DREAM THEATER) μοιράστηκαν μαζί μας το μεγάλο μαντάτο. Και φυσικά, όλοι όσοι ασχολούμαστε με την Progressive Metal μουσική, αναμέναμε με ανυπομονησία τους «καρπούς» αυτής της επανένωσης.

4 μουσικές ιδιοφυΐες, 60 έτη μέσου όρου ηλικίας και αμέτρητες κυκλοφορίες για τους «μπαρουτοκαπνισμένους» γερόλυκους που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι να παίζουν, και πώς να το παίζουν. Τον περασμένο Γενάρη, το video του «Passage Of Time» μας πήρε από το χέρι και από εκεί και πέρα μέχρι την επίσημη κυκλοφορία ο χρόνος άρχισε να μετράει (αργά και βασανιστικά ομολογώ για εμένα) αντίστροφα.

Η ακρόαση ξεκινά κατευθείαν «στα βαθιά» με το «Hypersonic», και από την πρώτη νότα η μπάντα δείχνει να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια. Τεχνικό σε υπερθετικό βαθμό, αγριεμένο, άλλοτε βαρύ και αργό, άλλοτε γρήγορο και αρκετά διασκεδαστικό, το εναρκτήριο κομμάτι είναι απλά συγκινητικό, καθώς όπως είναι φυσικό μας πάει αρκετά χρόνια πίσω. Και το απολαμβάνει κανείς, είτε είναι μύστης της Progressive και μουσικός, είτε «κοινός θνητός», με την ίδια χαρά και το ίδιο ενδιαφέρον.

Στο «Beating The Odds» οι LIQUID TENSION EXPERIMENT ανεβάζουν ρυθμό, το κομμάτι έχει πολύ ωραία ροή και ανάλογο tempo, και συνοδεύεται από δυνατές μελωδίες. Το τραγούδι κλείνει με τον ρυθμό να πέφτει, την ατμόσφαιρα να βαραίνει και την επιρροή της μελωδίας να γίνεται ακόμα πιο αισθητή… Υπέροχο. «Liquid Evolution» και παίρνουμε μια ανάσα, με τον Levin στο προσκήνιο, δίνοντας τη σκυτάλη σε ανάλαφρες κιθαριστικές μελωδίες που μας χαϊδεύουν τα αυτιά, σε αυτό το τρίλεπτο (σπάνιο φαινόμενο για LIQUID TENSION EXPERIMENT) κομμάτι.

Για τη συνέχεια, η αγαπημένη μου στιγμή… «Passage Of Time», ένα κομμάτι που με πήγε στα χρόνια του εκπληκτικού ντεμπούτου τους και στα «Paradigm Shift», «Freedom Of Speech» και «Universal Mind». Ένα κομμάτι – σήμα κατατεθέν του νέου άλμπουμ, το οποίο ήταν και το πρώτο με το οποίο η μπάντα ασχολήθηκε και το οποίο ολοκλήρωσε. Φοβερό το εναρκτήριο ριφ, υπέροχες γέφυρες και αναμφίβολα υποδειγματική οργανική σύμπραξη Petrucci και Rudess. Το κομμάτι φέρνει πολύ στο νου DREAM THEATER (αλήθεια περίμενα από κάπου να ξεπηδήσει ο …LaBrie), ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κομμάτι των LIQUID TENSION EXPERIMENT.

«Chris & Kevin’s Amazing Odyssey» και ένα ακόμα ιντερλούδιο ακολουθεί, εκεί όπου Levin και Portnoy συγκροτούν ένα ωραίο avant-guard ντουέτο, το οποίο χαρακτηρίζουν μπασιστικά distortions, phasers, flangers και λοιποί βιομηχανικού τύπου ήχοι και ανάλογα εφέ. Το μόνο κομμάτι που δε σου δίνει το κάτι παραπάνω, κατά τα άλλα κατανοώ απόλυτα την εμμονή και τη διάθεση για ένα τέτοιο «διάλειμμα».

Πατώντας το δεύτερο μισό του άλμπουμ, το «Rhapsody In Blue» αποτελεί διασκευή του ομώνυμου κομματιού του George Gershwin, το οποίο η μπάντα μεταμορφώνει, κρατώντας τη βασική μελωδία, εξελίσσοντάς το σε ένα δεκατριάλεπτο progressive έπος. Jazz, Funk (ακούστε το solo), Pop, Prog Rock, Metal, αυτό το κομμάτι εξελίχτηκε σε μία σύνθεση πολλών ήχων και ειδών μουσικής και  είναι πραγματικά απολαυστικό.

Το «Shades Of  Hope» είναι τόσο όμοιο με το «State Of Grace» του ντεμπούτου τους! Ίδια θέση στο δίσκο, διάρκεια, ανάλογη ατμόσφαιρα, δομή και εκείνος ο μοναδικός νοσταλγικός τόνος κιθάρας και πιάνου… Εδώ η ακρόαση οφείλω να ομολογήσω ότι άρχισε να με αγγίζει αρκετά σε προσωπικό επίπεδο, λόγω της αγάπης μου για αυτά τα ανάλαφρα μελαγχολικά κομμάτια τους.

Κλείσιμο με το «Key To The Imagination», ένα τραγούδι δεκατριών λεπτών, όπου μπορεί κανείς να βρει τα πάντα. Οι LIQUID TENSION EXPERIMENT μας συνηθίζουν σε τέτοιους επιλόγους, και εδώ ξεκινούν με μελαγχολικές μελωδίες από τον Petrucci και τον Levin, με τον Rudess να δηλώνει επίσης «παρών». Το κομμάτι προσφέρεται για ατέλειωτες εναλλαγές, όπως και συμβαίνει, με τις γραμμές της κιθάρας να πρωταγωνιστούν, ενώ εναρμονίζονται υπέροχα με τα πλήκτρα καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Όπως θα ανέμενε κανείς, το τελείωμα είναι επικό, θριαμβευτικό και κλείνει την ακρόαση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια εκκωφαντική επιστροφή των LIQUID TENSION EXPERIMENT. Προφανώς ο ήχος τους δεν είναι εύπεπτος, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το ότι παραμένουν μια αμιγώς οργανική μπάντα, και δη Progressive, και μάλιστα «by the book». Εντούτοις, έχουμε να κάνουμε και εδώ, όπως και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, με ένα συναρπαστικό δημιούργημα «τύπων της τρίτης ηλικίας», που παίζουν με τη φρενίτιδα εικοσάχρονων και σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Όλα παραμένουν στη θέση τους: το ταλέντο, η μουσική κατάρτιση, η συνθετική δεινότητα, το «δέσιμο» μεταξύ τους… Πραγματικά άψογοι. Οι μυημένοι (και όχι μόνο) απολαύστε υπεύθυνα.

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Κώστας Καφρίτσας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: LIQUID TENSION EXPERIMENT – Σελίδα Facebook