Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 01:14:21
Εταιρεία: Brennus Music

   Εξαμελής μπάντα από τη Γασκώνη της Γαλλίας. Όργανα που χρησιμοποιούν (εκτός κιθάρας, μπάσου, τυμπάνων); Boha (παραδοσιακή τοπική γκάιντα), ακορντεόν, hurdy gurdy (γνωστό κυρίως από τους ELUVEITE), ψαλτήρι, και άλλα. Ποτό που πίνουν; Τοπικό οίνο. Γλώσσα στην οποία τραγουδάνε; Γαλλικά και πιο συγκεκριμένα στο ιδίωμά τους. Φεστιβάλ που παίζουν; «Παραδοσιακά, Heavy Metal, μεγάλα δημοφιλέστερα. Ή μερικές φορές και τα τρία μαζί». Νομίζω καταλαβαίνετε που πάει…

   Οι Baptiste Labenne (φωνητικά, μπάσο, boha κυρίως) και Adrian Gilles (τύμπανα, φωνητικά), το 2005 και όντας 13 μονάχα ετών και μαθητές ενώθηκαν όταν στο σχολείο είδε ο ένας τον άλλον με IRON MAIDEN και άλλα παρόμοια t-shirt…Κάπου εκεί κόλλησαν. Μοιραζόμενοι την αγάπη τους για την παραδοσιακή τοπική τους ιστορία, αλλά και την κοινή τους αγάπη για το…rubgy, άρχισαν από τότε να γράφουν τραγούδια. Το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, ώσπου δημιούργησαν το συγκρότημά τους. Το «La halha» είναι η Τρίτη και μακράν πιο ώριμη προσπάθειά τους και η αλήθεια είναι ότι δε συναντάμε τόσο συχνά μπάντες να βγάζουν δύο καλούς δισκους και έναν δίσκο-ποίημα στη συνέχεια…Θυμίζοντας BLIND GUARDIAN, KAMELOT, IRON MAIDEN, ELUVEITE αρκετά, η Heavy/Folk μπάντα αυτή, ξεχειλίζει από ενέργεια, πάθος, δύναμη, μελωδία, ενθουσιασμό στη μουσική τους αλλά και αγάπη για την παράδοση, η οποία μετουσιώνεται με όσο έντονα γίνεται τα folk στοιχεία. Το σημαντικότερο σε αυτό το δίσκο είναι ότι τα παραδοσιακά στοιχεία Ειδικότερα για τις μελωδίες, ακόμη δε μπορεί να το χωρέσει ο νους μου πώς γίνεται να χωράνε τόσες πολλές τόσο πιασιάρικες μελωδίες και ρεφραίν σε ένα δίσκο. Οι ενορχηστρώσεις βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο, η μελωδία στα solos είναι σχεδόν θεϊκή. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και ένας ΥΜΝΟΣ στη φύση και στην παράδοση, ονόματι «Libertat», το οποίο είναι το πιο απλό, αλλά πιασιάρικο κομμάτι τους, το single τους μπορείς να πεις.

   Ο ακροατής θα συναντήσει Heavy/Power ξεσπάσματα σχεδόν σε κάθε τραγούδι, αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο («Suu Camin Estelat», «Xivalièr de Sentralha» είναι μερικά μόνο από αυτά). Συναντάμε Folk στοιχεία κυριολεκτικά παντού και οι Γάλλοι αποδεικνύουν ότι ξέρουν να γράφουν και εκπληκτικές μελωδίες πάνω στη Boha, αλλά και σε άλλα όργανα. Οι ταχύτητες συχνά-πυκνά πέφτουν («Un darrèr còp»), αλλά τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί εκτός από τα Folk στοιχεία; Αν ακούσουμε το σχεδόν εννιάλεπτο  «Rei De Suèda», θα ακούσουμε μια ακουστική, folk-y αρχή, μια catchy Boha μελωδία στη συνέχεια που θα τη θυμάσαι για πολύ καιρό, πιο heavy περάσματα στη συνέχεια, ένα super refrain, ένα ακουστικό απόσπασμα με πιάνο και φωνή μονάχα, ένα δυναμικό solo, για να κλείσει με μια τρελή a-la IRON MAIDEN…τρισολία…Ναι, δύο κιθάρες και μια boha… Για να κλείσει ο δίσκος με το δεκάλεπτο (!) proggy «Milharis», το οποίο όπως και το προαναφερθέν κομμάτι τα έχει όλα….συν ένα τεράστιο solo που θα αφήσει ρίγη συγκίνησης στον ακροατή. Ο τέλειος τρόπος να κλείσει ένας δίσκος δηλαδή…

   «Even if time will break me, even if the current will sweep me away, I will always swim against the tide, free, never imprisoned» τραγουδάνε οι Γάλλοι. Αυτό τους αρέσει, αυτό κάνουν και το κάνουν άψογα. Tεράστια εξέλιξη για τη «μικρή» αυτή μπάντα, βάζει υποψηφιότητα για folk δίσκος της χρονιάς. Je suis fan. Merci beaucoup, Boisson Divine!!!

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Γιάννης Μιχαϊλίδης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: BOISSON DIVINE – Επίσημη Σελίδα