(Indie Recordings)
Συνολική Διάρκεια: 40:39

KAMPFAR λοιπόν, μια pagan Black Metal μπάντα, προερχόμενη από την πολυαγαπημένη μας Νορβηγία. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1994 από τον Dolk (ντράμερ της μπάντας για λίγα χρόνια και τραγουδιστή τους από την αρχή), όταν διαλύθηκαν οι MOCK, του οποίους επανέφερε το 2012. Για όσους δεν το γνωρίζουν, Kampfar είναι αρχαία Σκανδιναβική “κραυγή πολέμου” και σημαίνει «Odin» ή «Wotan».

Εδώ έχουμε το 8ο full length, με τίτλο «Ofidians Manifest». Η λοιπή δισκογραφία περιέχει ένα demo, 2 EPs και 5 digital singles. Το album αποτελείται από 7 κομμάτια αρρωστημένου Black Metal, με σποραδικές εμφανίσεις από cello και γυναικεία φωνητικά εκ των οποίων η μια φωνή έχει εμφανιστεί και στο «Abrahadabra» των DIMMU BORGIR. Όταν λέω “αρρωστημένο”, το λέω από άποψη σύνθεσης και ενορχήστρωσης. Σε όλο το album αιωρείται μια παρανοϊκή ατμόσφαιρα που κυριολεκτικά σε καθηλώνει. Θέλετε λόγω των εναλλαγών από Black σε καθαρά (με πολύ γρέζι όμως) φωνητικά; Θέλετε τα riffs που είναι ξυράφια; Από όπου και και να το πιάσουμε, είναι άνετα ένα από τα καλύτερα album της μπάντας. Στα πολύ συν, τα περάσματα με πιάνο που ξαφνικά στην απόλυτη ηρεμία του δίσκου, σου “τρυπάει” το μυαλό με μελωδίες που δύσκολα θα ξεχάσεις.

Το album ηχογραφήθηκε σε 3 studios συνολικά, στο Bergen και το Oslo της Νοβγηγίας και στο Parlby της Σουηδίας. Κυκλοφόρησε σε 3 εκδόσεις CD, 2 εκδόσεις βινυλίου και κασέτα. Όσο για τα μέλη της μπάντας; Γνωστοί όλοι στον χώρο με συμμετοχές σε θηρία όπως HADES ALMIGHTY, GAAHLS WYRD, ANTAIOS και πολλά άλλα. Μια ενδιαφέρουσα trivia πληροφορία, είναι ότι η μπάντα έπαιξε live πρώτη φορα το 2004.

Πάτησα play και χωρίς να το καταλάβω το άλμπουμ έφυγε σχεδόν «νεράκι». Αν έπρεπε να το κάνω εικόνα, θα ήταν ένα βουνό της Νορβηγίας και κάπου εκεί ανάμεσα στα παγωμένα μονοπάτια του, βλέπεις έναν ημίτρελο άνθρωπο με κενό βλέμμα να περιφέρεται και να “στοιχειώνει” με την παρουσία του οποίο μέρος περνάει. Γραφικό; Ίσως; Τετριμμένο; Μπορεί. Αληθινό; Πέρα για πέρα. Για άλλη μια φορά οι Νορβηγοί καταφέρνουν και μας περνάνε μια βόλτα στην μαυροψυχιά τους. Μία μπάντα που ξέρει τι θέλει και παίζει αυτό που θέλει χωρίς σκέψεις του “τι θα πει ο κόσμος”.

8/10

Nick Yngve