Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 46:42
Εταιρεία: Αυτοχρηματοδοτούμενο Άλμπουμ
Γη, 2070. Μετά από έναν πυρηνικό μαζικό παγκόσμιο πόλεμο, η σκόνη από τις εκρήξεις έχει καλύψει τον ήλιο και η θερμοκρασία έχει πέσει κατακόρυφα. Η στάχτη από τις εκρήξεις και τις φωτιές έχει φτάσει στη στρατόσφαιρα. Σε σημείο που δεν υπάρχουν σύννεφα ούτε καιρικά φαινόμενα , όπως βροχή, για να καθαρίσει. Οι θερμοκρασίες είναι υπό του μηδενός τους καλοκαιρινούς μήνες και μη βιώσιμες τον χειμώνα.
Οι Καναδοί Melodeathsters μας μεταφέρουν στο «μετα-αποκαλυπτικό» αυτό τοπίο, επιστρέφοντας μετά από 8 χρόνια με το εξαιρετικά δυναμικό, επιθετικό αλλά πλην μελωδικό «Eradicate». Πιο δυναμικοί, πιο τεχνικοί από ποτέ, με κάποιες Progressive πινελιές, αλλά και κάποια Thrash σημεία. Θυμίζοντας πρώιμους ARCH ENEMY (με την εξαιρετική Roxana Bouchard στα φωνητικά) αλλά και THE BLACK DAHLIA MURDER σε κάποιες στιγμές. Τα riffs κατά βάση είναι μελωδικά, οι ταχύτητες είναι συνήθως πολύ γρήγορες (δεν πέφτουν πουθενά, ούτε καν στο τέλος των περισσότερων τραγουδιών), όμως υπάρχουν και κάποια πιο mid-tempo, groovy σημεία, όπως στις προηγούμενές τους προσπάθειες. Πολλά από τα riffs που έχουν γράψει είναι άκρως «κολλητικά» στο μυαλό.
Βασισμένο στο μετα-αποκαλυπτικό αυτό στοιχείο (από το εξώφυλλο και την όλη καλλιτεχνική προσέγγιση, μέχρι και τους στίχους, αλλά και τη μουσική), το «Eradicate» εισάγει κάποια progressive στοιχεία επίσης (όπως πχ στο «Lost»), δείχνοντας ότι πρόκειται για ένα πολυποίκιλο album που δεν επαναλαμβάνεται. Η παραγωγή ώρες ώρες βγάζει ένα «industrial» αίσθημα σε συνδυασμό με τη μουσική, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και επιθυμητό. Μακρόσυρτα guitar solos να παίζουν στο μακρινό background από το υπερπέραν, κάποιες λίγες διάσπαρτες αρμονίες, επαναλαμβανόμενα riffs με οχτάχορδες κιθάρες και μια Roxana που θυμίζει gynoid σχεδόν συνέχεια (ψάξτε τον όρο). Τεχνικά, και τα πέντε μέλη του συγκροτήματος εκτελούν πολύ καλά το ρόλο τους, από τα επιθετικά drums, τις καλοκουρδισμένες κιθάρες με την εξαιρετικά τεχνική προσέγγιση έως και τα φοβερά μακρόσυρτα solos, με τον Damian Blake να είναι ένα πραγματικό ρομπότ στα τύμπανα και το επίσης εξαιρετικά τεχνικό μπάσο να βγαίνει αρκετά μπροστά σε σημεία. Όλα αυτά δένουν με τον πραγματικό οδοστρωτήρα που είναι η Roxana στα φωνητικά και δημιουργούν ένα τρελό, ξέφρενο ηχόχρωμα.
Οι Καναδοί πετυχαίνουν να μας μεταφέρουν στο μέλλον, να μας κάνουν να κάνουμε ατελείωτο headbanging, εισάγοντας πολύ ωραία στοιχεία στη μουσική τους, από διάφορα είδη! Ηχογραφούν ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα albums της χρονιάς στο είδος. Πρώτα ακούστε το και μετά δείτε την ταινία «Matrix». Ή και το αντίστροφο! Μην παραλείψετε να το κάνετε όμως (και τα δύο, θα έλεγα… J…).
Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Γιώργος Κ.
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: YOUR LAST WISH – Επίσημη σελίδα
