Χρονολογία: 2020
Συνολικός Χρόνος: 50:12
Εταιρεία: Nuclear Blast
Oranssi. Πορτοκαλί. Εάν δεν έχουμε μια δημιουργική διέξοδο στη ζωή μας, το Πνεύμα μας πεθαίνει. Το πορτοκαλί ανταποκρίνεται στο Ιερό Τσακρα και μας αναγκάζει να αναζητήσουμε μια ψυχική εκτόνωση. Και σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, του άγχους και του εντεινόμενου στρες, η δημιουργικότητά μας είναι αυτή που θα μας σώσει και θα εξελίξει την ψυχή μας. Pazuzu. Ο Δαίμονας βασιλιάς του νοτιοδυτικού ανέμου, του λίβα που καίει τα σπαρτά, που φέρνει την πείνα στην ξηρασία και τις ακρίδες στην υγρασία. Παράλληλα όμως τρομάζει τα υπόλοιπα κακά πνεύματα και προστατεύει τους ανθρώπους από επιδημίες και κακοτυχίες. Περίεργο; Καθόλου, σύμφωνα με τους κανόνες της ανθρώπινης ύπαρξης. Oranssi Pazuzu. Οι πορτοκαλί Φινλανδοί Δαίμονες που μας βασανίζουν από το 2007 και εν έτει 2020 κυκλοφορούν τον 5ο τους δίσκο, «Mestarin Kynsi».
1. Αποκάλυψη.
Βλέπω τη σκιά της Κόλασης να ανεβαίνει, να κινείται ενάντια στο Φως. Η Σελήνη μεγαλώνει, ο φόβος εξαφανίζεται. Ένα φίδι καίει το δέρμα μου. Ανοίγει το στόμα του, μαύρα δόντια χάσκουν και το σκοτάδι σέρνεται κάτω από τη γλώσσα. Οι νεκροί μιλούνε, είδα το τελευταίο νεκροταφείο του δρόμου. Το φίδι μιλάει, το χέρι υπακούει. Ο δρόμος καθαρός, τον εξαγνίζει η φωτιά. Μια φωτιά που ξεκινάει αργά με απανωτά στρώματα από τα πλήκτρα με μια πολύ σκοτεινή ενέργεια ώσπου να ξεσπάσει η Black Metal καταιγίδα και να κατακρημνίσει τον ακροατή στην Άβυσσο.
2. Το Μυστήριο της Κενότητας.
Η κενότητα δεν είναι μια ιδιότητα ή ένα συμπαντικό γνώρισμα κάποιων οντοτήτων διότι τότε το υπόβαθρο της θα ήταν μη κενό και θα μπορούσαμε να έχουμε μια καθαρή εικόνα και πεποίθηση γι’αυτήν. Η αλήθεια είναι ότι η κενότητα είναι απλά μια θεραπεία, ένα μέσο να αποφύγουμε τις νοητικές εξαρτήσεις. Μέσω της κενότητας μπορούμε να ξεπεράσουμε τις προσκολλήσεις μας. Δεν είναι μια θετική θέση αλλά μια άρνηση όλων των απόψεων και νοητικών κατασκευών. Τεχνικό drumming στα όρια του Jazz αυτοσχεδιασμού και Ambient περάσματα στα πλήκτρα και μια μαύρη τρύπα να ρουφάει τα πάντα προκαλώντας τον ακροατή να την υπερπηδήσει για να επιβιώσει.
3. Μια Νέα Τεχνοκρατία.
Η γνώση αποκτά σήμερα μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας μια νέα διάσταση. Γίνεται παράγοντας πολιτικός, αφού οι φορείς των ιδιαίτερων γνώσεων παρουσιάζουν τη σκέψη τους, τη γνώμη τους, τη διάγνωσή τους με το αίτημα μιας απόλυτης εγκυρότητας, μιας νέας τελεσιδικίας του άριστου γνώστη, του ειδικού. Είναι το σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο η δύναμη της εξουσίας βρίσκεται στα χέρια των τεχνικών της διοίκησης και της οικονομίας. Μια βατή στρωτή EMPERORίστικη προσέγγιση συμβάλλοντας στη γενική εικόνα της δημιουργικής τρέλας των Φινλανδών. Τα πλήκτρα θα μας θυμίσουν λίγο SIGH ,περισσότερο σαν κινηματογραφικό χαλί στο στυλ του Carpenter.
4. Αίθουσα των Δικαίων.
Καταγράψτε το όνομά μου και δείξτε μου την αίθουσα. Με καλούν, το έγκλημά μου διαβάζεται, το φώς ντύνει το βουητό. Αφήστε το χέρι σας δεμένο σε ένα φλεγόμενο τροχό. Η δικαιοσύνη, το σπειροειδές περίβλημα, ατέλειωτη ευτυχία. Εδώ δίνεται λιγότερη σημασία στο ρυθμό και περισσότερο στην αγριάδα και την ορμή με μια κλειστοφοβική αίσθηση. Απόγνωση και απουσία δικαίου, κιθάρες μπρος πίσω.
5. Ακούω υπόγειες φωνές.
Παίρνω ένα σφυρί από τον τοίχο και συνεχίζω στο σκοτάδι. Δόντια κοσμούν το υπόγειο, τα λένε σημάδια απορροής, προς ποια κατεύθυνση εξαφανίστηκαν. Τα σώματα διαλύονται και γεννιούνται ξανά. Η αποφορά του κυανιδίου αιωρείται πάνω από την πόλη. Κύματα ηλεκτρονικής μουσικής, σταδιακός παλμός που αυξάνεται συνεχώς μέχρι να φτάσουμε στο κορύφωση σπάζοντας μας τον σβέρκο και να εκτονωθεί η κατάσταση με μια σχεδον χαλαρωτική διάθεση.
6. Η Πύλη του Ουρανού.
Πύλες της Αιωνιότητας, οι αναμνήσεις εξαφανίζονται. Ανοίγει η Πύλη του Ουρανού και πνίγει τα πάντα. Φως. Και ξαφνικά εμφανίζεται η Μαύρη Τρύπα, τρεφόμενη από το Σκότος, ρουφάει το όλον της οντότητάς μας με καταιγιστική δύναμη και ταχύτητα. Η πιο δυνατή και βαριά στιγμή του δίσκου, πλέον κατάλληλη για το κλείσιμο.
Το « Mestarin Kynsi» είναι πολύ απαιτητικό άλμπουμ για τα αυτιά του ακροατή. Ισόποσες δόσεις ψυχεδέλειας, Black Metal ξεσπασμάτων, Drone θορύβων και ηλεκτρονικής δημιουργίας. Χρειάζεται αλλεπάλληλες ακροάσεις για να μπορέσεις να νιώσεις και να αφουγκραστείς τη δημιουργική μανία και τη χαοτική διάσταση τούτων εδώ των τύπων. Όσοι μπόρεσαν να ζήσουν τη μυσταγωγία της ζωντανής εμφάνισής τους στο Roadburn Festival του 2017 ακόμη παραμιλούν. Οι υπόλοιποι μπορείτε να τους βιώσετε στο streaming live που έδωσαν πριν μερικές μέρες, εκτελώντας ζωντανά όλο το « Mestarin Kynsi». Απολαύστε τους με δική σας ευθύνη.
Βαθμολογία: 8.5/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ORANSSI PAZUZU – Επίσημη Σελίδα
Ωραίος ρε Δήμο, είσαι ποιητής. Δεν τους ξέρω αλλά από το γράψιμό σου μπήκα στον πειρασμό να ακούσω προσεκτικά.
Συγχαρητήρια για την κριτική στον συντάκτη . Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να την διαβάσει και μην δώσει μια ευκαιρία σε αυτή τη κυκλοφορία κάτι που θα κάνω και εγώ άμεσα !!!!
Από τις καλύτερες κριτικές που έχω διαβάσει. Συγχαρητήρια!!!
Πάω να ακούσω το album, με έκανες να το αγοράσω!!!!
ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετο
Συγχαρητήρια για την κριτική. Πραγματικά θα πρέπει να δημοσιεύσεις κάποιο δοκίμιο και αν το έχεις ήδη κάνει θα ήθελα να το αγοράσω.
Όσο αναφορά το μουσικό κομμάτι δεν έχω ασχοληθεί ποτέ μαζί τους. Αφορμή να ασχοληθώ ήταν η κριτική σου οπότε και το άκουσα.
Θα το πω ευγενικά. Αν το 8.5 αφορά την x-treme μουσική θα σε καταλάβω. Αν το 8.5 αφορά ένα ολοκληρωμένο μουσικά άλμπουμ τοτε έχεις πέσει πολύ έξω.
Αν το δουμε μουσικά, πρόκειται για ένα μουσικό έκτρωμα, που μόνο να θες να το κλείσεις σε κάνει.
Τραγούδια χωρίς αρχή μέση τέλος, ένας ακατανοητος αχταρμάς που φαίνεται ότι θέλουν να το πετύχουν για να δείξουν ότι κάνουν κάτι διαφορετικό απ τα τετριμμένα.
Ανωμαλία, παράνοια,σχιζοφρένεια μουσικά μιλώντας, μην μπορώντας να συγκρατήσει ένας νορμάλ εγκέφαλος κάτι αξιόλογο από τη μουσική τους.
Μάλλον δεν απευθύνεται σε νορμάλ εγκεφάλους.
Να ξεκαθαρίσω εδώ οτι δεν ειναι καθαρά δική μου έμπνευση,απλά προσπάθησα να αποδώσω σε πολύ ελεύθερη μετάφραση,στα όρια της αυθαιρεσίας, τις σκέψεις των ίδιων των δημιουργών. Ούτε συγγραφέας είμαι,πόσο μάλλον δοκιμιογράφος, μου έβγαλε όμως συναισθήματα και σκέψεις αυτός ο δίσκος.Τον άκουσα πολλές φορές και σε διαφορετικές ώρες του 24ώρου ,κάτω απο περίεργες και κανονικές συνθήκες.Πάντα κάτι ανακάλυπτα, πάντα υπήρχε κάτι στο οποίο να ανατρέξω ακόμη.Δεν τίθεται θέμα αν είναι extreme, αλλά ούτε και κανονικός δίσκος με κουπλέ, ρεφρεν, guitar leads και solos και νομίζω οτι αυτό είχαν στο νου τους οι Oranssi Pazuzu.
Να σας ευχαριστήσω όλους σας για τα καλά σας λόγια και την καλόπιστη κριτική σας.
τι καταπληκτικό κείμενο είναι αυτό!!!! απο αυτά που θες να ξαναγυρίσεις απο την αρχή να το διαβάσεις λέξη προς λέξη…